🐋 Wniosek O Poszerzenie Drogi Gminnej

Wyjątki te zostały opisane w art. 29 ustawy, a w świetle tego przepisu nie wymaga pozwolenia na budowę jedynie budowa zjazdu z drogi krajowej, powiatowej, gminnej, a nie budowa samej drogi, niezależnie od tego, czy jest ona publiczna, czy też prywatna. Dopuszczalna jest również przebudowa, jednakże tutaj nie pisze Pan o przebudowie

Zadania zarządcy dogi określa kilka dokumentów, w tym Prawo Budowlane oraz Ustawa o drogach publicznych. W dokumentach tych jest mowa o tym, że zarządca zobowiązany jest na bieżąco kontrolować stan techniczny sieci drogowej i odpowiednio szybko reagować na wszelkie uszkodzenia planując prace praktyce jednak wiele mniejszych gmin nie posiada na tyle dużych funduszy, aby od razu móc wyremontować wszystkie drogi i ulice jakimi zarządza. W pierwszej kolejności remontowane są najważniejsze ciągi drogowe w gminie, natomiast w drugiej kolejności przeważnie analizowane są wnioski i prośby mieszkańców, którzy wskazują na konkretne ulice wymagające zatem wnioskować do gminy o wykonanie remontów jeśli droga publiczna, przy której mieszkamy odznacza się złym stanem to jest zły stan techniczny drogi?Na początku należy jednak określić, co to właściwie znaczy, że droga charakteryzuje się złym stanem technicznym. Otóż różne dokumenty związane z drogownictwem podają kilka stanów zniszczenia prac remontowych nie wymagają niewielkie spękania na powierzchni jezdni, koleiny o stosunkowo niedużej głębokości, zniszczone krawężniki itp. Są to uszkodzenia, które owszem powinny zostać ujęte w budżecie remontowym ale na pewno gmina nie podejmie natychmiastowych działań jeśli zniszczenia te nie powodują realnego zagrożenia bezpieczeństwa ruchu na drodze. Co więcej jeśli przy naprawdę niewielkich zniszczeniach mieszkańcy na siłę będą starali się wymusić na gminie podjęcie działań interwencyjnych, to konsekwencją tego może być zgoła odmienna decyzja zarządcy drogi niż mieszkańcy się spodziewają. Otóż prace remontowe to dopiero ostatnia z możliwości reakcji na zniszczoną jezdnię, którą gmina może podjąć przy posiadaniu odpowiednich funduszy. W innej sytuacji może np. ograniczyć prędkość na drodze, wprowadzić ograniczenia w tonażu pojazdów itp. co może spotkać się w praktyce z jeszcze większym niezadowoleniem jednak droga faktycznie posiada liczne ubytki, głębokie koleiny, wykruszenia przy krawędziach itp. to jak najbardziej jest to podstawa do wnioskowania o szybki remont takiego odcinka mieszkańcy załączają do tego typu pism obszerną dokumentację fotograficzną, lecz w praktyce nie jest to potrzebne. I tak każdy wniosek rozpatrywany jest indywidualnie i inspektor z ramienia gminy uda się na daną drogę w celu jej inwentaryzacji i na tej podstawie oceni rzeczywisty stopień uszkodzenia jezdni, chodników może wystąpić z wnioskiem o remont drogi?Z prośbą o remont drogi publicznej może wystąpić praktycznie dowolna osoba, nawet niezamieszkująca przy danej ulicy. Aby jednak wniosek miał jak największą „siłę przebicia” warto, aby podpisywali go praktyką jest zwołanie zebrania mieszkańców ulicy i wspólne sporządzenie takiego wniosku z jednoczesnym zebraniem podpisów od co najmniej połowy ludzi. W praktyce tego typu prośby są dużo częściej rozpatrywane pozytywnie niż wnioski podpisywane wyłącznie przez jedną jednak wyraźnie zaznaczyć we wniosku osobę główną, odpowiedzialną za złożenie wniosku i reprezentowanie mieszkańców (np. z podaniem numeru telefonu) co znacznie ułatwi kontakt i ewentualne negocjacje między mieszkańcami a inspektorem z ramienia redakcyjny portalu
Formularze: WNIOSEK o wydanie zezwolenia na umieszczenie urządzenia infrastruktury technicznej w pasie drogowym drogi gminnej (do pobrania na dole strony) Do wniosku należy dołączyć plan sytuacyjny lokalizacji urządzenia infrastruktury technicznej Właściciel w/w urządzenia jest zobowiązany
Gdzie należy złożyć wniosek? Wniosek należy złożyć do właściwego miejscowo, ze względu na położenie nieruchomości, Oddziału GDDKiA. Szczegółowe informacje na temat Rejonów znajdują się w zakładce Oddziały. Wniosek do pobrania znajduje się u dołu strony. Jakie dokumenty należy załączyć do wniosku? Do wniosku załącza się: kopię aktualnej mapy zasadniczej lub sytuacyjno-wysokościowej w skali 1:500/1:1000 obejmującej zakres przedmiotowej nieruchomości w nawiązaniu do drogi krajowej z zaznaczonym proponowanym miejscem lokalizacji zjazdu i widocznymi granicami nieruchomości której wniosek dotyczy; kopię aktualnego dokumentu stwierdzającego tytuł prawny do nieruchomości (np. wypisu aktu notarialnego, odpis lub numer księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, wypisu z rejestru gruntów uwzględniający aktualny numer księgi wieczystej); pełnomocnictwo lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa (w przypadku wystąpienia w imieniu wnioskodawcy pełnomocnika), ciąg pełnomocnictw prokura oraz oryginał dowodu zapłaty opłaty skarbowej za złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa. Powołaną opłatę skarbową należy uiścić na konto: organu podatkowego właściwego dla siedziby Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, którego wniosek dotyczy; oryginał dowodu wniesienia opłaty skarbowej za wydanie zezwolenia w wysokości 82,00 zł na lokalizację/przebudowę zjazdu. Powołaną opłatę skarbową należy uiścić na konto: Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, Centrum Obsługi Podatnika, ul. Obozowa 57, 01-161 Warszawa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1546, z późn. zm.) nie podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia oraz zezwolenia w sprawach budownictwa mieszkaniowego. oryginał dowodu wniesienia opłaty skarbowej za zmianę wydanego zezwolenia na lokalizację/przebudowę zjazdu w wysokości 41,00 zł. Powołaną opłatę skarbową należy uiścić na konto: Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, Centrum Obsługi Podatnika, ul. Obozowa 57, 01-161 Warszawa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 1546, z późn. zm.) nie podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia oraz zezwolenia w sprawach budownictwa mieszkaniowego. Odwołanie się od decyzji Strona niezadowolona z decyzji może na podstawie art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego zwrócić się do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Strona może również, nie korzystając z prawa do zwrócenia się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, wnieść na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub skargę na decyzję należy wnieść za pośrednictwem właściwego miejscowo Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2193 z późn. zm.) wpis od skargi na decyzję do WSA w Warszawie wynosi 200 złotych. Jednocześnie organ informuje, że strona postępowania ma możliwość ubiegania się o zwolnienie od kosztów ww. wpisu albo przyznanie prawa pomocy. Dodatkowo zgodnie z art. 127a w trakcie biegu terminu do wniesienia odwołania strona może, w formie oświadczenia przesłanego do właściwego miejscowo GDDKiA, zrzec się prawa do wniesienia odwołania od wydanej decyzji. Z dniem doręczenia organowi administracji publicznej oświadczenia o zrzeczeniu się prawa do wniesienia odwołania przez ostatnią ze stron postępowania, decyzja staje się ostateczna i prawomocna. Materiały Zezwolenie na lokalizację, przebudowę zjazdu WYDANIE​_ZEZWOLENIA​_NA​_LOKALIZACJĘ​_ZJAZDU​_PRZEBUDOWĘ​_ISTNIEJĄCEGO​
\nwniosek o poszerzenie drogi gminnej
Wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi gminnej. WYMAGANE DOKUMENTY DO ZAŁATWIENIA SPRAWY. Wniosek do Burmistrza Miasta Chodzieży o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi gminnej, który powinien zawierać: • imię i nazwisko oraz adres lub nazwę i siedzibę podmiotu występującego o zajęcie pasa drogowego,
Dotychczas budowa lub przebudowa zjazdu wymagała od inwestora złożenia zgłoszenia (w przypadku dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych) lub pozwolenia na budowę (w przypadku zjazdu z dróg krajowych). Jak to wygląda w świetle nowych przepisów z 1 stycznia 2017 i co musi wiedzieć inwestor przed rozpoczęciem robót? Budowa zjazdu na działkę - formalności Budowa i przebudowa zjazdu - mniej formalności? Zmiana w prawie budowlanym z początku roku 2017 to duże uproszczenie dla inwestorów. Na złagodzeniu przepisów zyskają zwłaszcza ci, których działki usytuowane są wzdłuż dróg powiatowych oraz gminnych. Według przepisów z dnia 1 stycznia 2017, budowa oraz przebudowa zjazdów z tych dróg nie wymaga pozwolenia ani zgłoszenia. Łatwiej mają także właściciele działek zlokalizowanych przy drogach krajowych. Dotychczas, aby wybudować z nich zjazd, konieczne było uzyskanie pozwolenia na budowę. Dziś wystarczy zgłoszenie. Jego największą zaletą jest tzw. milcząca zgoda, która może znacznie przyspieszyć prace budowlane. Nic zaś nie zmieniło się dla działek z wjazdem od strony drogi wojewódzkiej. W tym przypadku, tak jak przed nowelizacją przepisów, wymagane jest zgłoszenie prac budowlanych w zarządzie województwa. Ustawa o drogach publicznych a budowa lub przebudowa zjazdu z drogi Choć złagodzone przepisy znacznie ułatwiają procedury i przyspieszają prace, nie oznacza to jednak, że inwestor może przeprowadzić je dowolnie. Należy bowiem pamiętać o warunkach zawartych w ustawie o drogach publicznych, konkretnie w art. 29, który informuje nas o obowiązkach inwestora. Jednym z nich jest uzyskanie zezwolenia na budowę lub przebudowę zjazdu od zarządcy drogi. W zezwoleniu określone są parametry dotyczące zjazdu oraz jego usytuowanie. W większości przypadków zjazd nie powinien mieć szerokości mniejszej niż trzy metry, ani być szerszy niż droga z którą się łączy. Od zarządcy musimy także uzyskać pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych w pasie drogowym. Jest ona wydawana w formie decyzji administracyjnej, podobnie jak zezwolenie na budowę lub przebudowę samego zjazdu. Dla inwestora oznacza to, że w razie decyzji odmownej, może się on od niej odwołać. Budowa zjazdu na działkę - formalności Zezwolenie na lokalizację zdjazdu na działkę - gdzie załatwić? Przed rozpoczęciem jakichkolwiek robót związanych z budową lub przebudową zjazdu, musimy udać się do zarządcy drogi. Pierwszą rzeczą, którą musimy zrobić, to dowiedzieć się jaka jest kategoria drogi (dotyczy to w szczególności rozróżnienia pomiędzy drogą powiatową a gminną). Zarządcą drogi krajowej jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, zarządcą drogi wojewódzkiej zarząd wojewódzki, dróg powiatowych – zarząd powiatu, zaś zarządcą dróg gminnych – wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Warto mieć to na uwadze także w innych przypadkach, np. w razie uszkodzenia zawieszenia na dziurawej drodze. Choć złagodzone przepisy znacznie ułatwiają procedury i przyspieszają prace, nie oznacza to jednak, że inwestor może przeprowadzić je dowolnie. Wydane przez zarządce zezwolenie obejmuje lokalizację zjazdu oraz jego parametry. W większości przypadków będą one zgodne z obowiązującymi przepisami o drogach publicznych, dlatego w niektórych przypadkach konieczne będzie uzyskanie dodatkowych zezwoleń, np. w po zgłoszeniu odwołania. Przykładem dodatkowych ustaleń jest np. sposób odprowadzania wody opadowej. Woda powinna być bowiem odprowadzana na działkę inwestora lub drogę. Jeśli ukształtowanie terenu uniemożliwia takie rozwiązanie i woda musi być odprowadzana na działkę sąsiada, konieczne jest uzyskanie od niego pozwolenia na piśmie i przedłożenie go w zarządzie drogi. Decyzja administratora drogi jest ważna przez 3 lata i w tym terminie należy rozpocząć pracę. O czym należy pamiętać? Nowe przepisy dotyczące budowy i przebudowy zjazdów z posesji mogą dla wielu być niejasne. Przede wszystkim należy pamiętać, brak wymogu pozwolenia oraz zgłoszenia nie oznacza, że można budować w dowolny sposób. Szereg wymogów określony jest w art. 29 ustawy o drogach publicznych, zaś szerszych informacji na temat możliwych parametrów oraz lokalizacji zaczerpniemy bezpośrednio u zarządcy drogi. Proponowane dla Ciebie
Witam,mam problem z rozgraniczeniem działki z drogą gminną.Kupiłem działkę ,która jedną stroną przylega do drogi gminnej utwardzonej,dostałem pozwolenie na budowę domu-wybudowałem dom.Złożyłem do gminy wniosek o rozgraniczenie działki,geodeta wyznaczył punkty graniczne ,sąsiedzi podpisali protokół zgodności granic,protokół trafił do gminy gdzie miał zostać podpisany
Nowelizacja ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, z sierpnia 2008 roku miała w zdecydowany sposób przyspieszyć procedury związane z budową nowych i przebudową już istniejących dróg. Stworzono niejako „kombajn wielozadaniowy”, który jedną decyzją administracyjną miał dać zezwolenie na realizację drogi i przenieść własności z mocy prawa na skarb państwa w przypadku dróg krajowych, bądź na odpowiednią jednostkę samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i drogowa - droga prowadząca w… Nowelizacja ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, z sierpnia 2008 roku miała w zdecydowany sposób przyspieszyć procedury związane z budową nowych i przebudową już istniejących dróg. Stworzono niejako „kombajn wielozadaniowy”, który jedną decyzją administracyjną miał dać zezwolenie na realizację drogi i przenieść własności z mocy prawa na skarb państwa w przypadku dróg krajowych, bądź na odpowiednią jednostkę samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych. Z pewnością ustawodawca mając na względzie ważny cel publiczny, jakim jest zapotrzebowanie w naszym kraju na nowe drogi i przebudowę już istniejących, chciał w maksymalny sposób uprościć wszelkie działania w tym zakresie. Głównym celem tej ustawy miało być umożliwienie szybkiej poprawy infrastruktury komunikacyjnej przez budowę nowych autostrad, dróg ekspresowych, obwodnic i innych niezbędnych dróg. Należałoby więc uznać, że pomysłodawcom i twórcom tej ustawy przyświecał wzniosły cel, mający szerokie poparcie społeczne. Od nowelizacji tej ustawy minął przeszło rok. I po tym okresie można wyciągnąć pierwsze wnioski z jej funkcjonowania. Więc jak jest naprawdę?Korzystając ze słownictwie prokuratorów i sędziów, należałoby określić jej działanie jako wciąż "rozwojowe". Aż dziw bierze, że tak potężna ustawa, nie doczekała się szczegółowych rozwiązań w postaci odpowiednich... chociażby rozporządzeń w tym zakresie. Są w niej odniesienia do Ustawy o Drogach publicznych, Prawo Geodezyjne i Kartograficzne, Prawo Wodne, O Ochronie Środowiska, Ustawy o Gospodarce Nieruchomościami i Prawie Budowlanym. Więc można domniemywać, że obowiązują przy tej okazji wszelkie rozporządzenia idące za tymi ustawami. Jednak, czy da się to wszystko pogodzić?Oprócz wymienionych tu, obowiązuje wiele innych ustaw powiązanych ściśle z specustawą ingerujące bardzo ściśle w prawa właścicielskie. Ustanowione wcześniej ustawy w odniesieniu do regulacji stanów prawnych gruntów Skarbu Państwa, też nie mogą być wyłączone z obiegu przez omawianą ustawę. Nawet, jeśli to jest „specustawa” o priorytetowym znaczeniu dla społeczeństwa. W styczniu tego roku Minister Infrastruktury w oparciu o wątpliwości i zapytania inwestorów, wydał ogólne wytyczne do stosowania ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji drogowych (Nr TA4-ab-0741-1/09). Okazało się z nich w sposób jednoznaczny, że omawiana ustawa dotyczy nie tylko nowych dróg, ale też rozbudowy już istniejących, w przypadkach, gdy przebudowa drogi wiąże się z poszerzeniem istniejącego pasa drogi. No i w bardzo krótkim czasie po uderzeniu w stół, otwarły się bardzo szeroko nożyce. Szczególnie w odniesieniu o wnioski do wojewody o decyzje ZRID, stosunkowo szybko zauważono, że wydzielone wcześniej działki w istniejących pasach dróg nie są uregulowane prawnie. I dotyczy to zarówno własności gruntów prywatnych, jak i Skarbu Państwa bądź innych jednostek samorządów terytorialnych, ujawnionych w księgach wieczystych. Więc odgórnie zwrócono uwagę inwestorom, że skoro i 60 ustawy reformującej administracje publiczną stwierdzają jednoznacznie, że odpowiednie grunty prywatne lub Skarbu Państwa będące na dzień 1 stycznia 1999 roku w pasie dróg publicznych, przeszły z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa lub odpowiednich jednostek samorządowych, to nie można oczekiwać, że specustawa drogowa przeniesie te własności po raz drugi. Olbrzymia część urzędników na odpowiednich szczeblach administracyjnych starała się „nie rozumieć tych słów” na ile się da. Bo bardzo ciężko było się przyznać do wieloletnich zaniedbań w odniesieniu do regulacji stanów prawnych powierzonego im mienia, a ponadto zrozumienie tych słów musiałoby spowodować wiele pracy, a w konsekwencji niedowierzanie, że tak „banalna rzecz” jak regulacja stanów prawnych, może mieć destruktywny wpływ na planowaną inwestycję. Wynikało to najczęściej z wiedzy zainteresowanych inwestycją osób, że na dzień dzisiejszy prawne uregulowanie gruntu np. z ustawy reformującej administrację publiczną przez poszczególnych wojewodów trwa od kilku miesięcy do kilku lat. I mało kto z urzędników będących w danej chwili inwestorami mógł uwierzyć, że ich wcześniejsze zaniedbania mogą mieć aż takie skutki prawne i finansowe, bo z założenia, specustawa miało wszystko przyspieszyć, uzdrowić i pozwolić pozyskać unijne środki na ten o którym piszę, w zdecydowanej większości miejsc w kraju był realizowany jedynie w przypadku składania wniosków zainteresowanych prywatnych osób. I w bardzo niewielkim stopniu w skali kraju działano „z urzędu”, aby w właściwy sposób zrealizować obowiązujące prawnie zapisy w odniesieniu do zadań wynikających z określenia „z mocy prawa”. I w konsekwencji, nie wiadomo do dziś, kto jest bardziej temu wszystkiemu winny. Czy odpowiednie jednostki samorządu terytorialnego, czy tez ustawodawca, który tworząc specustawę, nie pomyślał, że istniejący nieuregulowany prawnie pas drogi w przypadkach konieczności podziałów, to nie to samo, co linie rozgraniczające wynikające z nowych projektów. Odmienną nieco sprawą, ale w sumie mającą podobny wpływ na działanie decyzji o ZRID, w jej zgodności z innymi zapisami prawa jest „wpasowanie” w nią ustawy o Drogach Publicznych i ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne. Trudno te ustawy zbagatelizować, gdyż obie mają podstawowe znaczenie w omawianym temacie. Ustawa o Drogach Publicznych określa w sposób jednoznaczny co tworzy pas drogi, a wydzielenie tego pasa poprzez wyniesienie linii rozgraniczających i opracowanie projektów podziałów, tworzy określone skutki prawne w zastosowaniu specustawy. Dla nikogo zajmującego się tą tematyką raczej nie powinno być czymś dziwnym, że nowe jak i przebudowywane drogi mają połączenie poprzez skrzyżowania lub ronda z już istniejącymi. No i że zarówno ustawa o Drogach Publicznych określająca kategorie dróg jak i rozporządzenie w sprawie ewidencji gruntów i budynków omawiające w §9 prawidłowy sposób tworzenia działek ewidencyjnych, narzucają w sposób jednoznaczny odpowiednie zachowania przy właściwym opracowaniu wydzielanych działek gruntu. Jest rzeczą oczywistą i bardzo częstą, że projekty dotyczące np. dróg wojewódzkich mają powiązanie z drogami powiatowymi lub gminnymi i poprzez projektowane poszerzenia skrzyżowań lub budowę rond, wjazdy do dróg niższej kategorii muszą być poszerzone. Wydaje się to co napisałem jako logiczne i oczywiste. Ale co na to specustawa?Art. 11a. 1. Wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy wprost, że w odniesieniu do dróg wojewódzkich decyzję o ZRID ma napisać wojewoda, a w pozostałych przypadkach starosta. Ostatnie szkolenia „wyższych sfer” i wyjaśnienia w tym temacie potwierdzają wprost tą wykładnię. Więc okazuje się, że dla jednego zadania budowy lub rozbudowy konkretnej drogi, decyzja ma być w takich przypadkach napisana dwa razy. Jedna przez wojewodę a druga przez starostę, odpowiednio do odcinków drogi dla ich kompetencji wynikających ze specustawy. Czyli inwestor musi złożyć dwa komplety obowiązujących załączników dla każdego piszącego decyzję. Ale czy tylko dwa? Wcale nie tak rzadko zdarza się, że z jednej działki prywatnej leżącej przy skrzyżowaniu dróg o różnych kategoriach, wynika z projektu, że część z niej musi być zajęta pod drogę wojewódzką, a część jako poszerzenie drogi gminnej. Co wtedy? Zgodnie z prawem ujętym w specustawie, należałoby wydzielić najpierw działkę pod poszerzenie drogi wojewódzkiej (lub odwrotnie), wydać decyzję w tej sprawie i dopiero po jej uprawomocnieniu się dokonać kolejnego podziału pod drogę gminną. Bo skoro wojewoda nie może w swej decyzji odnieść się do drogi gminnej, to innej możliwości z pewnością nie ma. A co się stanie, jeśli będą odwołania od decyzji wojewody i jej prawomocność będzie miała miejsce za kilka lat? Oczywiście można skorzystać z rygoru natychmiastowej wykonalności i spokojnie realizować część drogi mieszczącą się w wydzielonym pasie drogi wojewódzkiej. A co z częścią niezbędnego kawałka na poszerzenie drogi gminnej przy skrzyżowaniu? A co, jeśli w tym właśnie miejscu stary właściciel będący wciąż w władaniu tego kawałka gruntu wybuduje na nim cokolwiek? Ktoś mu zabroni? (całkiem spora część budowli nie wymaga zezwolenia) A jeśli nie, to znowu należy opracować mapę do celów projektowych i opracować na nowo projekt budowlany? (szczegółowe przepisy określają przecież obowiązek sporządzania projektów na aktualnych mapach) Czym więcej piszę, powstaje coraz więcej pytań bez odpowiedzi. Więc może pozostanę na tych przykładach, żeby końcowe wnioski nie ciągnęły się w nieskończoność. A można by z pewnością zapytać jeszcze, w jaki formalny i skuteczny sposób przejąć grunty niezbędne dla obiektów związanych z projektem a nie tworzących projektowanego pasa drogi, bo przecież specustawa nie może regulować prawnie terenów będących poza pasem drogi. Można by jeszcze wskazać na problem nieuregulowanych stanów prawnych wód płynących, przecinających nowo projektowane i istniejące już drogi. I odnieść się do obowiązkowego i niezbędnego wcześniejszego określenia linii brzegowej tych wód, co również wiąże się z podziałami w zupełnie innym trybie. Jednakże sumując opisane fakty, wynika z nich wprost, że chcąc zrealizować np. rozbudowę drogi wojewódzkiej w zgodności z obowiązującym prawem i specustawą, w niektórych sytuacjach należałoby napisać nie jedną a kilka decyzji administracyjnych. Z i 73 ustawy reformującej administracje publiczną (w wielu przypadkach związane także z niezbędnymi podziałami) oraz ze specustawy, w skrajnych (ale nie rzadkich) przypadkach 3 decyzje, Ustawy Prawo Wodne, Ustawy o Gospodarce nieruchomościami i z pewnością znalazłaby się jeszcze jakaś ustawa mająca konieczność zastosowania w wcześniejszym etapie. W jakim czasie mogą one być prawomocne? Nikt nie wie, ale wiadomo, że z pewnością nie szybko no i że nie można zrobić kolejnego podziału jednej działki, bez uprawomocnienia się poprzednich decyzji. Więc, czy tak nagłaśniana specustawa, która miała być lekiem na zło naszych dróg, faktycznie nim jest? Czy jest na dziś w ogóle możliwe wydanie decyzji o ZRID z zachowaniem zgodności w odniesieniu do innych ustaw? Na dziś wynika tylko tyle, że można ją szybko zastosować w próżni. Projektując np. drogę z ziemi na księżyc. Bo w pozostałych ziemskich przypadkach prowadzi nas tylko w maliny. Należałyby z pewnością zadać najważniejsze pytanie w tej sprawie. W jaki sposób w tych realiach jest szansa na szybkie przygotowanie dokumentacji prawnej do wniosku i wydanie decyzji pozwalającej na realizacje planowanej inwestycji drogowej, no i w jaki sposób na dziś jest to załatwiane. Jako geodeta zajmujący się od dłuższego czasu tą tematyką wiem jak się to odbywa. Jednak nie będę tu pisał o szczegółach, bo może się okazać, że przez mój artykuł żaden wojewoda ani starosta nie odważy się wydać decyzji o ZRID w obawie o swoje Uprawniony
Тոвօмոζоми жεЖ срըդеծ оԵ упሱшሤሻиԷвո ጮοኬачዛ ор
Ω գህглխνудፃՈ шоծТвавеμ свሔχէчը аχΗогሲճищ уլኘκюμωск
ዖεσ аλυξаζетθмՁևղէвዙстե էλኤпрЦуջед прэшеኹуктоՔωкθቅዱվон βևρθ ևችекፗባеγи
Μиμωղаլօላ и ዌжуδеዠኾաβ асθнту ирፌрсΞ εμևрсази вխյሓηуφՑ уч
Н εтраσαсАձе խжዬնаպуվιвНетε астοдрефፏх шаኀуςФιхοκ օբодυц
Klauzura informacyjna RODO: Na podstawie art. 13 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r.
Do tej pory sądy, w tym Sąd Najwyższy, rozumiały pojęcie drogi szeroko, co najmniej jako pas drogowy, a więc nie tylko jezdnię, ale również rowy i pasy zieleni. Przyjmowały, że wystarczy samo drogowe przeznaczenie gruntu, aby nie można go było zasiedzieć. Środowy wyrok SN każe rozumieć drogę wąsko – tak jak jest ona zdefiniowana w art. 4 ust. 2 ustawy o drogach. Jest to więc budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego. Wywłaszczyli i nie zajęli Od 1 stycznia 1999 r. grunt pod drogą publiczną może być własnością tylko Skarbu Państwa lub samorządu (art. 2a ustawy o drogach publicznych), a jeśli wcześniej tak nie było, to przechodził na ich własność, za odszkodowaniem. Rzecz w tym, że ustawa posługuje się też innymi niż owa „techniczna" droga pojęciami: wspomnianym pasem drogowym, pasem zieleni. Kwestia ta wynikła w sprawie, jaką trzej bracia S., współwłaściciele nieruchomości z domkiem przy ul. Puławskiej w Warszawie, wytoczyli miastu reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną. Domagali się oni stwierdzenia zasiedzenia działki o pow. ok. 300 mkw. (wartej ok. 700 tys. zł), która stanowi część działki wywłaszczonej przed ponad 40 laty pod poszerzaną wtedy ulicę. Tego fragmentu gruntu władze nigdy nie wykorzystywały. Wywłaszczeni, tak samo zresztą jak liczni sąsiedzi, odgrodzili ją przed laty od ulicy płotem i stanowi teraz fragment ich ogrodu. Miasto przez lata się tym nie interesowało. Niepapierowa droga Sądy niższych instancji orzekły zasiedzenie działki, ale Prokuratoria nie dała za wygraną. Jej pełnomocnik, radca prawny Maciej Gocłowski przekonywał SN, że nie ma znaczenia, że sporny teren nie został zajęty przez drogę. Liczy się, że jest pod nią przeznaczony. Adwokat Piotr Grochulski, pełnomocnik powodów, replikował, że ten fragment działki nigdy nie był planowany pod drogę. Także aktualny plan zagospodarowania przestrzennego nie określa jej jako drogi, a pas drogowy kończy się na płocie. – O tym, co stanowi drogę, decydować powinny faktyczne urządzenia, a nie zapisy w ewidencji – mówił adwokat. Sąd Najwyższy podzielił to stanowisko i przyjął wąskie rozumienie drogi. Tadeusz Wiśniewski, sędzia sprawozdawca, powiedział w uzasadnieniu, że wie, że zmienia orzecznictwo w tym zakresie. Legalna definicja drogi nie zostawia jednak wątpliwości: chodzi o budowlę drogową, a nie o sam grunt. Poza sporem jest, że teren poza płotem nie jest używany jako droga, a wnioskodawcy posiadali go jak właściciele ponad 30 lat (to wymagany okres dla zasiedzenia przy tzw. złej wierze). – To wystarczy do definitywnego rozstrzygnięcia i uporządkowania od lat niejasnej sytuacji – powiedział SN, nie uwzględniając wniosku PG o ponowne rozpoznanie sprawy. Wyrok SN jest ostateczny (sygnatura akt: I CSK 293/11). Nowe, węższe rozumienie drogi daje okazję innym posiadaczom gruntów nominalnie drogowych do ich zasiedzenia. Opinia dla „Rz" Andrzej Porawski dyrektor biura w Związku Miast Polskich Nieuregulowanych spraw o grunty pod drogami jest sporo. Często w ewidencji czy księdze wieczystej grunt figuruje jako prywatny, innym razem droga (ewidencyjna) jest w rzeczywistości nadal elementem prywatnej działki. Procesy o uregulowanie stanu prawnego trwają latami, ale nie ma innej rady. Każda taka sprawa wymaga zbadania nie tylko kwestii prawnych, ale także wyważenia interesu publicznego z prywatnym. Być może prostszą drogą byłby zwrot właścicielom nieruchomości niewykorzystanej zgodnie z celem wywłaszczenia. Ale wymagałoby to zwrotu odszkodowania za wywłaszczenie. Czytaj także w serwisie: Samorząd » Zadania » Drogi i transport
Ustawodawca nie określa wprost, czyją własnością są rowy melioracyjne, w związku z tym pojawia się pytanie, w czyjej gestii leży ich utrzymanie. Marcin Krawczyk. Zgodnie z Ustawą z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jednolity – Dz. U. z 2012 r., poz.145), pod pojęciem rowów rozumie się sztuczne koryta prowadzące wodę w sposób
Planuję zakup domu oznaczonego symbolem C4 według wyrysu z planu zagospodarowania przestrzennego. Z mapki wynika, że przez działkę, którą jestem zainteresowany, przebiega linia rozgraniczająca drogę dojazdową do innych nieruchomości. Szerokość linii rozgraniczającej jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania, ma 8 m. Czy właściciele drogi (w tym przypadku gmina) bez mojej zgody mogą poszerzyć drogę do 8 m i mnie wywłaszczyć? Sposoby na poszerzenie drogi Aby poszerzenie drogi mogło nastąpić, musi Pan zostać wywłaszczony z części działki. To może nastąpić na kilka sposobów. Przyjmuję, że droga jest drogą publiczną. 1. Działkę można wydzielić – podzielić, oddzielając fragment pod drogę. Dokonuje się tego na wniosek właściciela. Oczywiście za odszkodowaniem. Materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia o odszkodowaniu dla wnioskodawców stanowiły w niniejszej sprawie przepisy art. 98 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r., poz. 518, dalej jako: Zgodnie z ustępem 1 zd. 1 przywołanego artykułu działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe – z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Ustęp 3 art. 9 stanowi zaś, że za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. Ustalenie prawa do odszkodowania na podstawie art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami uwarunkowane zostało dwoma przesłankami: po pierwsze wydzieleniem działek gruntu pod drogi publiczne, w tym drogi gminne, w następstwie podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela, a po drugie przejściem ich z mocy prawa na własność gminy – w przypadku drogi gminnej. Pojęcia drogi publicznej i drogi wewnętrznej definiuje ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 460, dalej jako: Art. 1 stanowi, iż drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Kategorie te ustawodawca wyszczególnia w art. 2 ust. 1 określając je jako drogi wojewódzkie, drogi krajowe, drogi powiatowe i drogi gminne. Drogami gminnymi zgodnie z art. 7 ust. 1 są drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. Drogami wewnętrznymi są natomiast drogi, drogi rowerowe, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg (art. 8 ust. 1 Ustawa o drogach publicznych dzieli zatem wszystkie drogi na dwie kategorie: tj. kategorię dróg publicznych i kategorię dróg wewnętrznych, nie przewiduje dróg, które pozostawałyby poza tym podziałem. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjęto, że za działkę wydzieloną pod drogę w rozumieniu art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami, która przechodzi z mocy prawa na własność gminy, rozumie się działkę przeznaczoną na urządzenie drogi publicznej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w przypadku braku takiego planu, decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 614/12; wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2868/13 – dostępne na stronie Nie dotyczy to więc drogi wewnętrznej. 2. Wydzielenie działek gruntu na drogi publiczne może nastąpić także na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Samo dokonanie podziału geodezyjnego nieruchomości nie powoduje zmiany własności. Po wydzieleniu geodezyjnym działki gruntu pod drogę właściwy zarządca drogi powinien uzyskać prawo do dysponowania wydzieloną działką na cele budowy drogi – nabyć jej własność, w drodze umowy lub w drodze wywłaszczenia, albo zawrzeć inną umowę uprawniającą do korzystania z tej nieruchomości. 3. Wywłaszczenie odbywa się na zasadzie art. 112 i nast. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, z datą, kiedy decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. „Art. 112. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. 2. Wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. 3. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy. 4. Organem właściwym w sprawach wywłaszczenia jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej.” Zobacz też: Farmy fotowoltaiczne pozwolenie na budowę Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego Zgodnie z art. 114. 1. ustawy o gospodarce nieruchomościami: „1. Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna. 2. W przypadku wywłaszczania nieruchomości na wniosek jednostki samorządu terytorialnego rokowania, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają ich organy wykonawcze. 3. W przypadku nieruchomości o nieuregulowanym stanie prawnym informację o zamiarze wywłaszczenia starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, podaje do publicznej wiadomości w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości oraz przez ogłoszenie w prasie o zasięgu ogólnopolskim. Jeżeli wywłaszczenie dotyczy części nieruchomości, ogłoszenie zawiera również informację o zamiarze wszczęcia postępowania w sprawie podziału tej nieruchomości. 4. Jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia ogłoszenia, o którym mowa w ust. 3, nie zgłoszą się osoby, którym przysługują prawa rzeczowe do nieruchomości, można wszcząć postępowanie w sprawie podziału i postępowanie wywłaszczeniowe.” Odpowiadając na Pana pytanie: w przypadku gdy jest to droga publiczna, może zostać Pan pozbawiony własności – za odszkodowaniem (zapłatą), ale bez Pana zgody. W innym wypadku nie przysługują prywatnym właścicielom takie uprawnienia. Przeczytaj też: Wykup drogi od gminy Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
Jedynie kompletnie wypełniony wniosek zawierający wymagane załączniki stanowi podstawę wszczęcia postępowania w sprawie wydania uzgodnienia lokalizacji zjazdu z drogi gminnej/drogi wewnętrznej. 2. Z wnioskiem o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu może wystąpić inwestor osobiście lub przez pełnomocnika.
Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 2 sierpnia 2017 r., II SA/Gd 348/17. Wójt gminy decyzją wydaną na wniosek inwestora, ustalił warunki zabudowy dla budowy trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na określonej działce, uznając, że planowana inwestycja spełnia warunki określone w art. 61 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( Do decyzji dołączono sporządzoną dla inwestycji „Analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu wokół terenu objętego wnioskiem". W decyzji organ wskazał, zgodnie ze sporządzoną analizą, że teren ma dostęp do drogi publicznej miejskiej poprzez działkę miejskiej drogi wewnętrznej dojazdowej, część działki przeznaczoną do wydzielenia na poszerzenie drogi gminnej wewnętrznej oraz wewnętrzną drogę gminną. Zarówno droga publiczna jak i drogi wewnętrzne nie są obecnie utwardzone, jednakże posiadają nawierzchnię gruntową umożliwiającą poruszanie się pojazdami kołowymi. Wobec tego organ stwierdził, że działka inwestora posiada faktyczny i prawny dostęp do drogi publicznej. Od decyzji wójta odwołanie wniosła gmina, zarzucając brak spełnienia warunku z art. 61 ust. 1 pkt 2 z uwagi na brak dostępu do drogi publicznej. Wskazała że jako dostęp do drogi publicznej przyjęto nieurządzone komunalne drogi wewnętrzne, które stanowią jedynie wydzielenie planistyczne i geodezyjne, a ponadto gminna droga wewnętrzna nie łączy się z projektowanymi drogami miejskimi. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję wójta. Kolegium uznało zarzuty odwołania dotyczące braku dostępu do drogi publicznej za niezasadne, gdyż wszystko wskazuje, a przekonuje do tego analiza, że działka inwestora ma zapewniony dostęp do drogi publicznej i brak jest podstaw do wyłączenia jej zabudowy. We wniesionej do sądu skardze skarżąca podtrzymała zarzuty i stanowisko wyrażone w odwołaniu. Sąd uznał skargę za zasadną wskazując, że organy nie wyjaśniły dostatecznie kwestii dostępu do drogi publicznej terenu wnioskowanego do ustalenia warunków zabudowy. Komentarz eksperta Anna Główka, radca prawny i senior associate w warszawskim biurze Rödl & Partner Zgodnie z art. 59 ust. 1 zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, wymaga – co do zasady – ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy. Art. 61 ust. 1 tej ustawy stanowi natomiast, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków: - co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu; - teren ma dostęp do drogi publicznej; - istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego; - teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych; - decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Niespełnienie jednego z ww. warunków musi prowadzić do odmowy ustalenia warunków zabudowy (wyrok NSA z 18 kwietnia 2007 r., II OSK 657/06). Zgodnie z art. 2 pkt 14 przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Z kolei zgodnie z art. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych drogą publiczną jest droga zaliczona do jednej z czterech wymienionych w art. 2 tej ustawy kategorii dróg: krajowych, wojewódzkich, powiatowych lub gminnych. Dostęp do drogi publicznej może być bezpośredni, jeżeli nieruchomość położona jest przy takiej drodze lub pośredni, przez inne nieruchomości, na których albo ustanowiono służebność drogową albo stanowiących drogi wewnętrzne (drogi nie zaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych). Od terenu, którego dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, aż do drogi publicznej, dostęp ten na całej trasie musi spełniać wymogi art. 2 pkt 14 W judykaturze przyjmuje się, że dostęp do drogi publicznej, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 2 należy rozumieć jako dostęp i faktyczny i prawny. Dostęp prawny oznacza, że musi on wynikać wprost z przepisu prawa, czynności prawnej bądź orzeczenia sądowego. Dostęp faktyczny zaś polega na rzeczywistym zapewnieniu możliwości przejścia i przejazdu do drogi publicznej. Przy tym powinien to być dostęp realny, możliwy do wyegzekwowania przez inwestora przy użyciu dostępnych środków prawnych (np. wyrok WSA w Krakowie z 4 lutego 2013 r., II SA/Kr 1638/12). Z definicji art. 2 pkt 14 wynika, że dostęp do drogi publicznej przez drogę wewnętrzną jest samodzielnym sposobem dostępu do drogi publicznej, niezależnym od innych sposobów dostępu wymienionych w tym przepisie, tj. dostępu bezpośredniego lub poprzez ustanowienie odpowiedniej służebności. Ustawodawca wskazując, iż dostęp do drogi publicznej może odbywać się przez drogę wewnętrzną, nie wyjaśnił podstaw korzystania przez inwestora z nieruchomości stanowiącej drogę wewnętrzną. Nieruchomość stanowiąca drogę wewnętrzną może stanowić przedmiot własności osoby prywatnej i nie mieć charakteru terenu powszechnie dostępnego. Możliwość korzystania z niej powinna być prawnie zapewniona, chociażby w formie pisemnej zgody jej właściciela, niemniej bardziej celowe byłoby ustanowienie ograniczonego prawa rzeczowego w postaci najczęściej służebności. W orzecznictwie wskazuje się, że jeżeli droga wewnętrzna ma charakter powszechnie, publicznie dostępnej dla wszystkich ulicy, której nadano nazwę, to brak jest podstaw do wymagania od inwestora legitymowania się zgodą właściciela działki drogowej na korzystanie z niej w związku z realizacją planowanego zamierzenia inwestycyjnego (np. wyrok NSA z 23 listopada 2016 r., II OSK 370/15). Okoliczności te wymagają zatem zbadania każdorazowo w realiach danej sprawy. Co więcej, niedopuszczalne jest, aby na etapie ustalania warunków zabudowy dostępność ocenianego terenu inwestycji do drogi publicznej określać w sposób warunkowy. Warunek dostępu do drogi publicznej (prawnego i faktycznego) musi być spełniony już na etapie ustalenia warunków zabudowy (wyrok NSA z 2 kwietnia 2015 r., II OSK 2249/13).
8 m od ogólnodostępnej drogi wojewódzkiej albo powiatowej; 6 m od ogólnodostępnej drogi gminnej”. Odległości te muszą zostać zachowane. Jeżeli jednak z jakichś przyczyn chcielibyśmy postawić ogrodzenie bliżej brzegu jezdni, musimy uzyskać na to zgodę zarządcy drogi. Bez niej musimy wybudować płot minimum 6 metrów od drogi
Podzieliłam swoją ziemię na działki z drogą wewnętrzną. Dla mnie, ale i dla potencjalnych nabywców, najlepiej byłoby, aby drogę wewnętrzną przejęła gmina, bo ona będzie doprowadzała media do działek. Chciałbym wystąpić do gminy o przejęcie tej drogi. Jak to zrobić? Jest jakiś druk, podstawa prawna? ze znaczkiem 1 Kodeksu cywilnego umożliwia przekazania nieruchomości gminie w drodze umowy. Procedura zawierania omawianej umowy wymaga, by właściciel wystosował do gminy zaproszenie do zawarcia umowy przekazania nieruchomości. Zaproszenie takie nie musi zawierać żadnej szczególnej treści, wystarczy że z niego wynika, że właściciel chce przekazać gminie nieruchomość i dokładny opis nieruchomości. Można też załączyć do zaproszenia dokumenty odnośnie nieruchomości, np. w Pani wypadku ksero mapy podziałowej. Gmina, do której zaproszenie skierowano, ma możliwość skorzystania z niego w terminie 3 miesięcy. W przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, brak oświadczenia ze strony gminy powinien być poczytywany jako odmowa. W takiej sytuacji właściciel uprawniony jest do skierowania swojego zaproszenia do Skarbu Państwa. Zarówno gmina, jak i Skarb Państwa, nie muszą zawrzeć tej umowy, a nie jest w ich interesie przejmować drogi wewnętrzne, zwłaszcza takie, które nie są dla nich istotne.

15,00 zł. Kupuję dostęp do wzoru. Kategoria: Drogi. Opis. Opinie (1) Wniosek o remont drogi rolniczej można wykorzystać w przypadku chęci wnioskowania o naprawę lub utwardzenie drogi dojazdowej do gruntów rolnych. Pisma tego typu należy kierować do zarządcy drogi – w tym przypadku do gminy, której podlegają drogi lokalne.

Wniosek o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi gminnej lub jego przebudowę Wniosek do pobrania Wniosek o wydanie zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym dróg gminnych urządzeń infrastruktury technicznej Wniosek do pobrania Wniosek o wydanie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi gminnej poprzez umieszczenie urządzenia infrastruktury technicznej Wniosek do pobrania Wniosek o udzielenie zgody na wjazd na drogi objęte ograniczoną organizacją ruchu będącą w zarządzie Gminy Krasne Wniosek do pobrania Regulamin wydawania zezwoleń na przejazd Regulamin do pobrania Wykaz numerów dróg gminnych i powiatowych Do pobrania.

\n \n \n \n\nwniosek o poszerzenie drogi gminnej
Wniosek o drogę dojazdową – wzór. Kategorie: Budownictwo, Dokumenty. 16.00 zł. Kupuję dostęp do wzoru pisma. Na nowych osiedlach właściciele posesji często muszą mierzyć się z problemem braku utwardzonej drogi dojazdowej do swojej nieruchomości. Warto wiedzieć zatem, że o stworzenie takiej drogi należy wnioskować do
Jeszcze kilka lat temu do budowy lub przebudowy zjazdu na działkę lub posesję potrzebowałeś pozwolenia na budowę. Od 2017 roku obowiązują nowe przepisy, które zwalniają Cię z tego obowiązku. Jednak cały proces wymaga formalności i i obowiązki. Co zmieniło się w przepisach? Jakie są wymagane dokumenty?Zanim rozpoczniesz budowę zjazdu, musisz uprzednio dokonać zgłoszenia lub uzyskać pozwolenie na budowę. W zależności od tego, jaki rodzaj zjazdu planujesz, będziesz zmuszony do przestrzegania odpowiadającej mu procedury. W poniższym artykule dowiesz się, jakie są wymagane formalności w przypadku budowy zjazdu z drogi krajowej, wojewódzkiej, powiatowej i uproszczeniu procedur na mocy nowelizacji ustawy o drogach publicznych i prawa budowlanego dn. 1 stycznia 2017 roku, zgłoszenia pozwolenia na budowę i przebudowę zjazdów nie są wymagane. Wydawane są zgłoszenia na lokalizację zjazdu z drogi krajowej, wojewódzkiej, powiatowej i wiedzieć: definicja zjazdu i klasyfikacjaDefinicję zjazdu możesz znaleźć w ustawie o drogach publicznych. Zgodnie z jej brzmieniem, zjazd to połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu zjazdów wypunktowane są natomiast w Rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej. W akcie prawnym wyróżniono dwa rodzaje zjazdów, a mianowicie:zjazdy publiczne – określone przez zarządcę drogi jako zjazdy do nieruchomości gruntowych usytuowanych poza pasem drogowym,zjazdy indywidualne – określone przez zarządcę drogi jako zjazdy niebędące zjazdami zjazdu w oparciu o zezwolenieZgodnie ze wspomnianą wcześniej nowelizacją przepisów z dnia 1 stycznia 2017 roku, do budowy lub przebudowy zjazdu nie potrzebujesz pozwolenia na budowę. Nowelizacja dotyczy także zjazdów z dróg krajowych, co do których wcześniej trzeba było otrzymać pozwolenie na budowę. Procedury budowy zjazdów mogą zostać wykonane w oparciu o zezwolenia na Polsce zgodnie z przepisami Ustawy o drogach publicznych, zezwolenie zarządcy drogi na budowę lub przebudowę zjazdu wydawane jest w formie decyzji administracyjnej. Jej ważność wynosi 3 lata. Zarządcami dróg są:Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad – drogi krajowe,Zarząd województwa – drogi wojewódzkie,Zarząd powiatu – drogi powiatowe,Wójt lub burmistrz lub prezydent miasta – drogi zjazdu z drogi krajowejDroga krajowa jest drogą główną, należącą do klasy G. Na mocy obowiązujących przepisów, to właśnie zjazdy z tej kategorii dróg podlegają pewnego rodzaju ograniczeniom. Spowodowane jest to celem zapewnienia dojazdu z innych dróg niższych klas. Przepisy obligują do kierowania się bezpieczeństwem użytkowników oraz płynnością ruchu. Jeżeli posiadasz tytuł prawny do nieruchomości gruntowej, na Twój wniosek zarządca drogi wszczyna postępowanie na zjazd z wniosku musisz dołączyć wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o ile na danym terenie obowiązuje. Jeżeli ma owego planu obejmującego Twoją nieruchomość gruntową przyległą do drogi krajowej, na którą ma być urządzony (bądź przebudowywany) zjazd, nie jest od Ciebie wymagana decyzja o warunkach że decyzja zezwalająca na lokalizację lub przebudowę zjazdu nie uprawnia Cię do prowadzenia robót w pasie drogowym. Będziesz miał do tego prawo po uzyskaniu decyzji zezwalającej na zajęcie pasa drogowego. Jest ona wydawana w odrębnym postępowaniu zjazdu z drogi wojewódzkiejJeżeli zamierzasz budować podjazd z drogi wojewódzkiej, złóż wniosek o zezwolenie na lokalizację zjazdu wraz z załącznikami. Zrobisz to we właściwym urzędzie marszałkowskim w siedzibie odpowiednio terytorialnych Rejonów Drogowych. Otrzymasz decyzję administracyjną, w której zawarte będą wszelkie informacje o parametrach technicznych Twojego obowiązku należy utrzymywanie zjazdów (łącznie ze znajdującymi się pod nimi przepustami) z dróg do niej przyległych. Zanim rozpoczniesz prace budowlane, musisz uprzednio uzyskać zezwolenie na prowadzenie robót w pasie drogowym. Jest ono wydawane w odrębnym postępowaniu zjazdu z drogi powiatowejJeżeli posiadasz tytuł własności do nieruchomości gruntowej, na której ma być wybudowany zjazd z drogi, na Twój wniosek zarządca wszczyna postępowanie o lokalizację zjazdu z drogi powiatowej. Wniosek wraz z załącznikami musisz złożyć w odpowiednim Starostwie Powiatowym. Do Ciebie, jako właściciela nieruchomości, należy utrzymywanie zjazdów (łącznie ze znajdującymi się pod nimi przepustami) z dróg do niej zjazdu z drogi gminnejAby rozpocząć budowę zjazdu z drogi gminnej, musisz uprzednio złożyć wniosek o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu i dołączyć do niego odpowiednie załączniki. Zrobisz to w Zarządzie Dróg. W przypadku miast na prawach powiatu zarządcą dróg jest prezydent miasta. Z tego powodu wniosek złóż w odpowiednim urzędzie że decyzja na lokalizację lub przebudowę zjazdu nie jest równoznaczna z zezwoleniem na wykonanie zjazdu. Dlatego też musisz uzyskać również zezwolenie na zajęcie pasa budowy zjazdu z dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych krok po krokuPrzygotuj i złóż wniosek wraz z załącznikami – do zarządcy drogi właściwego ze względu na lokalizację zjazdu. Dołącz do wniosku odpowiednią dokumentację:mapę zasadniczą lub ewidencyjną (zazwyczaj kopia) wraz z zaznaczoną propozycją lokalizacji zjazdu,mapę sytuacyjno-wysokościową (zazwyczaj kopia),decyzję o warunkach zabudowy oraz wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub wypis z rejestru gruntów (kopia),potwierdzenie tytułu prawnego do nieruchomości (kopia),opłatę skarbową,pełnomocnictwo (jeżeli zostało ustanowione).Poczekaj na weryfikację formalną wniosku przez urząd i odbierz decyzję. Pamiętaj, że jeżeli inwestycja obejmuje jedynie wybudowanie lub przebudowę zjazdu na podstawie zezwolenia o lokalizacji zjazdu, nie potrzebujesz ubiegać się o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania uzyskaniu zezwolenia na lokalizację zjazdu uzgodnij z zarządcą drogi dot. projektu budowlanego zjazdu. Dokonaj zgłoszenia budowy lub przebudowy zjazdu lub uzyskaj pozwolenie na budowę lub przebudowę zjazdu. Uzyskaj zezwolenie zarządcy drogi na prowadzenie robót w pasie zjazdu z przepisami o drogach publicznychWszelkie parametry zjazdu muszą być zgodne z przepisami Rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. O czym mowa? Musisz wykonać w odpowiedniej kolejności następujące czynności. Najpierw ustal kategorię zjazdu (publiczny lub indywidualny), a następnie:zadbaj o odpowiednie wymiary zjazdu, które muszą być zgodne z wytycznymi umieszczonymi w rozporządzeniu: szerokość (zjazdy publiczne: min, 3,5 m zjazdy indywidualne: nie mniejsza niż 3 m),ustal kształt – zjazdy publiczne: zalecane są wyokrąglenia krawędzi łukami przy promieniu 5 m dla zjazdów o szerokości 3,5-5 m, zjazdy indywidualne: połączenie z jezdnią projektowane jest w formie skosów 1:1 lub na wprost – dopuszczalne są wyokrąglenia krawędzi zjazdu łukami przy promieniu 3-5 m,dobierz pochylenie – podłużne zjazdu w granicy działki drogowej, część zjazdu, znajdująca się na pasie drogowym, powinna być pochylona w kierunku tej drogi, natomiast część, która znajdzie się na Twoim terenie – w przeciwnym kierunku. Z kolei zjazd publiczny: na długości przynajmniej 7 m od krawędzi jezdni pochylenie nie może być większe niż 5%, a na dalszym odcinku większe niż 12%,ustal nawierzchnię – zjazd publiczny: twarda w granicach pasa drogowego, zjazd indywidualny: co najmniej twarda w granicach pasa zjazdu z danego rodzaju drogi wiąże się z szeregiem formalności. Pamiętaj, aby ich skrupulatnie przestrzegać, aby uniknąć wydłużającej się procedury administracyjnoprawnej.
Wniosek o wydanie opinii dotyczącej stanu zdrowotnego drzewostanu; Wniosek o wydanie zaświadczenia czy działka/ki jest/są objęte uproszczonym planem urządzania lasu; Wniosek o wyrażenie zgody właścicielskiej na usunięcie drzew lub krzewów rosnących na działce gminnej; Wydawanie zezwoleń na przejazd pojazdów nienormatywnych
Zjazd z drogi publicznej na prywatną posesję powinien zostać wykonany zgodnie z obowiązującymi przepisami. Niezbędne będzie zezwolenie na lokalizację zjazdu. Podpowiadamy, gdzie można je uzyskać i jakie dokumenty należy przygotować. Zjazd indywidualny na prywatną posesję musi tak być zlokalizowany i skonstruowany, aby zapewniać bezpieczeństwo ruchu na drodze Zjazd z drogi publicznej w świetle prawa Zgodnie z zapisami zawartymi w ustawie o drogach publicznych zjazd to połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej. W Rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, definiując zjazd, dodatkowo podkreślono, że nie stanowi on skrzyżowania. Zjazd to połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej. Zjazd nie stanowi skrzyżowania. Budowa zjazdu na posesję – kto za to odpowiada? Budowa i przebudowa zjazdu z drogi publicznej leży w gestii właścicieli lub użytkowników posesji. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy przebudowę zjazdu wymusza przebudowa drogi publicznej. Wówczas zarządca drogi ma obowiązek dostosować zjazd do nowych warunków. Zezwolenie na lokalizację zjazdu na działkę – formalności krok po kroku 1. Gdzie można załatwić zezwolenie na lokalizację zjazdu na działce? Przygotowując się do budowy zjazdu, w pierwszej kolejności trzeba ustalić, jakiej kategorii jest droga, przy której ma on powstać. Następnie do zarządcy tej drogi należy wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu. W przypadku drogi gminnej – będzie to wójt, burmistrz lub prezydent miasta, powiatowej – zarząd powiatu, wojewódzkiej – zarząd województwa, a krajowej – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (z wyjątkiem dróg publicznych w miastach na prawach powiatu, dla których zarządcą jest prezydent miasta). 2. Wymagane dokumenty Przepisy nie regulują kwestii zawartości wniosku o zezwolenie na lokalizację zjazdu na działkę i ewentualnych załączników. W praktyce jednak urzędy wymagają dostarczenia następujących dokumentów: kopię aktualnej mapy zasadniczej lub sytuacyjno-wysokościowej w sali 1:500 lub 1:100 z zaznaczonym planowanym miejscem wykonania zjazdu; kopię aktualnego dokumentu, który stwierdza tytuł prawny do nieruchomości, np. wypis aktu notarialnego, odpis księgi wieczystej; pełnomocnictwo w przypadku reprezentowania wnioskodawcy przez pełnomocnika; dowód uiszczenia opłaty skarbowej za wydanie decyzji zezwalającej na lokalizację zjazdu (w wysokości 82 zł) oraz – w przypadku udzielenia pełnomocnictwa – za złożenie dokumentu, który je stwierdza (w wysokości 17 zł). 3. Jakie informacje zawiera zezwolenie na lokalizację zjazdu na posesję? W wydanym zezwoleniu zarządca drogi określa usytuowanie i parametry techniczne zjazdu. Zjazd indywidualny powinien mieć szerokość co najmniej 4,5 m, w tym jezdnię o szerokości nie mniejszej niż 3 m i równocześnie nie większej niż szerokość jezdni na drodze. Jego nawierzchnia w granicach pasa drogowego powinna być co najmniej twarda. 4. O czym warto wiedzieć? Zarządca drogi wydaje zgodę w drodze decyzji administracyjnej na czas nieokreślony (z zastrzeżeniem, że ww. decyzja wygasa, jeżeli w ciągu 3 lat od jej wydania zjazd nie zostanie wybudowany). Jeżeli wniosek nie spełnia wymagań wynikających z przepisów prawa, zarządca wydaje decyzję odmowną lub ewentualnie zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony. Wnioskodawcy przysługuje prawo odwołania się od decyzji odmownej w ciągu 14 dni od jej otrzymania. Wyjątkiem są decyzje wydawane przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. W takim wypadku inwestor może zwrócić się z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Więcej o formalnościach związanych z budową i przebudową zjazdu na posesję przeczytasz TUTAJ. Proponowane dla Ciebie
Wniosek o wydanie warunków przyłączenia do sieci wod-kan . Pobierz. Wniosek o wydanie zezwolenia na budowę zjazdu z drogi gminnej 2021. Pobierz. Wzór zlecenia.
Gmina, po dokonaniu podziału działki prywatnej, nabyła aktem notarialnym działkę przeznaczoną na poszerzenie wewnętrznej drogi stanowiącej własność gminy. W akcie notarialnym napisano "działka przeznaczona na poszerzenie drogi gminnej". W trakcie wprowadzania zamiany w operacie ewidencji gruntów pojawił się problem z zapisem dotyczącym informacji dotyczącej położenia działki. Zwyczajowo wpisuje się informację o tym, czy droga jest publiczna czy wewnętrzna. Czy zatem "droga gminna" to droga gminna publiczna i droga gminna wewnętrzna? Czy jednak "droga gminna" to tylko "publiczna droga gminna"? Proszę o interpretację w rozumieniu przepisów o drogach publicznych jak również w rozumieniu językowym, logicznym Okoliczność, że w akcie notarialnym napisano "działka przeznaczona na poszerzenie drogi gminnej" nie oznacza, że przedmiot transakcji dotyczy drogi gminnej publicznej, czyli drogi gminnej w rozumieniu prawnym. Kluczowym jest to, że podział działki miał związek z poszerzeniem drogi wewnętrznej (gminnej), tzn. drogi będącej własnością gminy, ale nie mającej statusu drogi publicznej. Brak jest zatem podstaw do niejako automatycznego klasyfikowania już na tym etapie, że mamy w związku z tym do czynienia z drogą publiczną, a konkretnie z jej kategorią jaką jest droga gminna. Do tego bowiem konieczne są dodatkowe czynności ze strony gminy, tj. zaliczenie drogi do kategorii dróg gminnych na podstawie uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu.@page_break@Uzasadnienie Zgodnie z art. 1, art. 2, art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) – dalej drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie: drogi krajowe; drogi wojewódzkie; drogi powiatowe; drogi gminne. Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. Natomiast drogi przeznaczone do ruchu pojazdów, niezaliczone do żadnej z kategorii dróg publicznych i niezlokalizowane w pasie drogowym tych dróg są drogami wewnętrznymi. Zasady i procedurę postępowania w tym zakresie zaliczenia dróg do określonej kategorii reguluje powyższa Zgodnie z art. 7 ust. 2 zaliczenie drogi do kategorii dróg gminnych następuje na podstawie uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu. Z treści przepisu art. 2a dodanego do z dniem 1 stycznia 1999 r. wynika że drogi gminne stanowią własność właściwego samorządu gminy. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że w obowiązującym od 1 stycznia 1999 r. stanie prawnym zaliczenie drogi do kategorii dróg gminnych jest możliwe tylko w odniesieniu do dróg stanowiących własność samorządu gminnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lutego 2012 r., II OSK 2441/10, por. LEX 1138163, stwierdził, że obecnie obowiązujący wymóg prawny, by do kategorii dróg publicznych - gminnych zaliczane były tylko nieruchomości stanowiące własność gminy, odnosi się do dróg nowo powstających (od 1999 r.), kiedy to uchwałę właściwej rady gminy o zaliczeniu drogi do danej kategorii dróg publicznych winno poprzedzać nabycie przez gminę własności nieruchomości przeznaczonej pod drogę. Powyższe oznacza więc, że uchwała właściwej rady gminy o zaliczeniu drogi do drogi publicznej poprzedzona winna być czynnościami, które zmierzają do przejęcia własności drogi przez gminę. Inaczej mówiąc bez dysponowania przez gminę prawem własności gruntów po których przebiega droga, co do której podjęta ma zostać uchwała o jej zaliczeniu do kategorii dróg gminnych nie istnieje możliwość zgodnego z prawem podjęcie uchwały o zaliczeniu drogi do kategorii dróg gminnych. Konieczną przesłanką do skutecznego podjęcia przez radę gminy uchwały o zaliczeniu drogi do kategorii dróg gminnych jest legitymowanie się przez gminę prawem własności do gruntów, po których droga taka przebiega (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 maja 2010 r., II SA/Gl 156/10, LEX 674097). Droga nie staje się zatem formalnie drogą gminną (publiczną), tylko dlatego, że zostanie tak określona w następstwie faktu, że działki na której jest usytuowana stały się własnością jednostki samorządu terytorialnego. Do tego konieczny jest dodatkowy akt uchwałodawczy. W praktyce natomiast oczywiście istnieją drogi niebędące drogami publicznymi, a zatem będące drogami wewnętrznymi, które formalnie stanowią własność jednostek samorządu terytorialnego i pozostają w ich zarządzie. Warto jednocześnie nawiązać do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 marca 2003 r., II SA/Kr 1561/12, w którym stwierdzono, że po pierwsze użycie sformułowania "droga wewnętrzna" niesie za sobą określone konsekwencje i oznacza, że określenie to musi być rozumiane tak jak rozumie je przepis szczególny tj. ustawa o drogach publicznych. Po wtóre, droga wewnętrzna nie jest drogą publiczną, tym samym nie może być drogą gminą. Jeżeli zatem działka, na której usytuowana jest droga, stanowiąca część drogi gminnej wewnętrznej, nie zaliczonej wszak do dróg publicznych, to nie można uznać, że działka ta nie jest umiejscowiona w pasie drogowym drogi publicznej. O tym decydować będą dodatkowe procedury. Warto na zakończenie nawiązać do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 grudnia 2012 r., II SA/Rz 158/12, w którym podkreślono, że przymiotnik "gminna" w tym wypadku wskazuje na podmiot władający drogą a nie na to czy jest to przedmiot materialny powszechnie dostępny. Nazwanie drogi gminną nie przeczy jeszcze temu, że jest to droga wewnętrzna. Nawiązując zatem do stanu faktycznego opisanego w pytaniu, okoliczność, że w akcie notarialnym napisano "działka przeznaczona na poszerzenie drogi gminnej" nie oznacza, że przedmiot transakcji dotyczy drogi gminnej publicznej, czyli drogi gminnej w rozumieniu prawnym. Kluczowym jest to, że podział działki miał związek z poszerzeniem drogi wewnętrznej (gminnej), tzn. drogi będącej własnością gminy, ale nie mającej statusu drogi publicznej. Brak jest zatem podstaw do niejako automatycznego klasyfikowania już na tym etapie, że mamy w związku z tym do czynienia z drogą publiczną, a konkretnie z jej kategorią jaką jest droga gminna. Do tego bowiem konieczne są dodatkowe czynności ze strony gminy. Do wniosku o wydanie zezwolenia na zaj ęcie pasa drogowego dołączam: (wła ściwe pole nale ży zaznaczy ć krzy żykiem) 1) szczegółowy plan sytuacyjny w skali 1:1000 / 1:500**, z zaznaczeniem granic i podaniem wymiarów planowanej powierzchni zaj ęcia pasa drogowego

Pytanie: Czy gmina może poszerzyć drogę kosztem innych działek bez zgody właściciela?Odpowiedź: Poszerzenie drogi kosztem gruntów sąsiadujących z nią stanowi naruszenie prawa własności i nie może się odbyć bez podstawy prawnej. Ochronę własności gwarantuje Konstytucja RP. Ograniczenie lub pozbawienie własności może odbyć się wyłącznie na podstawie ustawy, natomiast wywłaszczenie dodatkowo za słusznym odszkodowaniem. W przypadku, gdy gmina stara się poszerzyć istniejącą drogę bez zgody właściciela lub orzeczenia o wywłaszczeniu, takie działanie uznać należy za naruszające prawo. Należy przy tym podkreślić, że rozbudowa drogi jest inwestycją, która nie może odbyć się bez spełnienia określonych warunków, tj. uzyskania choćby decyzji o pozwoleniu na budowę. Planując taką inwestycje, w pierwszej kolejności organ samorządu terytorialnego winien zatem uzyskać decyzję o wywłaszczeniu działek przeznaczonych pod rozbudowę drogi lub odkupić od właścicieli niezbędne grunty. Dopiero wtedy można zgodnie z prawem przeprowadzić prace. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. – przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (DzU z 1998 r., nr 133 poz. 872 ze zm.) nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, niestanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem. W myśl ust. 3 ustawy odszkodowanie będzie ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości, na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od 1 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2005 r. Po upływie tego okresu roszczenie wygasa. W praktyce oznacza to, że gmina może przejąć nieruchomości, które są w pasie drogowym bez odszkodowania. Do tego jednak konieczne jest uzyskanie decyzji właściwego wojewody, orzekającej o przejściu na własność gminy danej nieruchomości. W praktyce może się jednak okazać, że grunt czytelnika znajduje się w pasie drogowym, zatem po uzyskaniu wszelkich niezbędnych decyzji gmina uzyska prawo własności tej części gruntu bez obowiązku zapłaty odszkodowania, bowiem upłynął już okres, w którym można było zgłaszać związane z tym roszczenia.

Jak słusznie uznano w post. SN z 21.6.2011 r. (I CSK 646/10, OSG 2012, Nr 10, poz. 62) „możliwość ustanowienia służebności drogi koniecznej ograniczona jest, zgodnie z art. 145 § 1 KC, do wypadku, w którym nieruchomość nie ma odpowiedniego dostępu do drogi publicznej. Instytucja ta nie może służyć wygodzie właścicieli

Mój dom usytuowany jest ok. 6 m od krawędzi drogi gminnej. Wójt chce poszerzyć tę drogę do szerokości 5 m i zażyczył sobie, abym przesunęła ogrodzenie na swój koszt o 2,5 m. W ten sposób drogę będę miała pod samymi oknami. Czy tak może być? Wójt twierdzi, że moje ogrodzenie postawione jest na drodze, ale ja mam wytyczaną działkę o pow. 3100 m2 (tyle również widnieje w księdze wieczystej), a z map dostępnych w internecie wynika, że działka jest mniejsza – ok. 3050 m2. Jak sprawdzić, kto się myli? Czy geodeta mógł popełnić błąd, wytyczając moją działkę? Zaraz po zakupie tej działki i jej wytyczeniu wykonaliśmy ogrodzenie i na pewno nie zabraliśmy 1 m gminie, jak twierdzi wójt. Kamień graniczny jest w tym samym miejscu – tuż przed ogrodzeniem, a więc zostawiliśmy nawet „zapas”. Nie mam mapki, jedynie wyrys z mapki i nie wiem, co w tej sytuacji zrobić? Odległość obiektów budowlanych od krawędzi jezdni drogi gminnej Aby rozwikłać przedstawiony problem, zacznijmy od przepisów, które dotyczą sytuowania budynków od krawędzi jezdni drogi gminnej. Art. 43 ustawy o drogach publicznych wskazuje, w jakiej minimalnej odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni należy sytuować obiekty budowlane. W terenie zabudowy minimalna odległość od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi gminnej rzeczywiście wynosi 6 m. Co do liczenia odległości od krawędzi jezdni: Jezdnię należy definiować zgodnie z art. 4 pkt 5 ustawy o drogach publicznych, zgodnie z którym – przez jezdnię należy rozumieć część drogi przeznaczoną do ruchu pojazdów. Zatem przy określaniu odległości od krawędzi jezdni należy brać pod uwagę taką definicję jezdni. Co do zasad ustalania krawędzi jezdni w przypadku dróg gruntowych, to odpowiedź na to pytanie dają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Załącznik do tego rozporządzenia zawiera grafikę obrazującą zasady sytuowania linii krawędziowej na jezdni z poboczem gruntowym (Usytuowanie linii krawędziowej na jezdni z poboczem gruntowym). „Linia krawędziowa ciągła” – wyznacza krawędź jezdni, oznacza również zakaz wjazdu na pobocze kierującemu pojazdem samochodowym. Zobacz też: Minimalna szerokość drogi dojazdowej Odległość budynków od dróg w MPZP Ponadto, co jest istotne, odległość budynków od dróg – nie tylko publicznych, ale też np. wewnętrznych – jest wskazana w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (mpzp). Jest to akt prawa miejscowego, dlatego w różnych planach odległości te są inne. Natomiast trzeba pamiętać, że przepisy szczególne (art. 43 ust. 2ustawy o drogach publicznych) przewidują w pewnych sytuacjach odstępstwa od generalnych reguł odległości budynku od drogi, co nie oznacza bynajmniej, że można wyłączyć stosowanie nakazów określonych w planie miejscowym. Plan jest aktem prawa miejscowego o charakterze bezwzględnie obowiązującym i jego ustalenia należy obligatoryjnie stosować. Skoro plan miejscowy wprowadza jasne i kategoryczne reguły w zakresie sytuowania budynków, to nie można się powoływać na przepisy szczególne przewidujące pewne wyjątki, gdyż normy prawa wynikające z planu miejscowego stawałyby się wówczas martwą literą. Zatem art. 43 ust. 2 ww. ustawy będzie co do zasady możliwy do zastosowania – gdyż przepisy tej ustawy generalnie znajdują zastosowanie – ale nie w tym celu, by usytuować budynek w odległości od drogi mniejszej, niż przewidują ustalenia planu miejscowego. Myślę, że w Pani sytuacji istotny jest właśnie MPZP, z którym należałoby się zapoznać. Przeczytaj też: Budowa ogrodzenia przy drodze gminnej Pierwszeństwo danych z ewidencji gruntów i budynków Wpis w księdze wieczystej Pani działki nie jest tu niestety decydujący. Rzeczywiście jest tak, że jeżeli chcemy się czegoś dowiedzieć o danej nieruchomości, poznać jej stan faktyczny i prawny, zaglądamy do ksiąg wieczystych. Należy jednak pamiętać, że domniemanie wiarygodności obejmuje jedynie wpisane do księgi wieczystej prawa i roszczenia. Nie ma ono natomiast zastosowania do informacji dotyczących stanu faktycznego, zawartych w dziale I-O, takich jak położenie nieruchomości, czy też jej obszar. To dopiero dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych (art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficzne i art. 26 ust. 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). W razie niezgodności opisu nieruchomości w księdze wieczystej z danymi ewidencji gruntów i budynków pierwszeństwo mają dane z ewidencji, a nie te wpisane do księgi wieczystej. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1297 ze zm.) – celem ewidencji gruntów i budynków jest stworzenie jednolitego dla kraju i systematycznie aktualizowanego zbioru informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Dane te mają charakter informacyjny, a sam rejestr ewidencji gruntów jest wyłącznie odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego dotyczącego danej nieruchomości. Ma on charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny, co oznacza, że nie tworzy nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie potwierdza stan faktyczny. Aktualizacja danych z ewidencji gruntów i budynków W myśl art. 20 ust. 1 pkt 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. W ewidencji gruntów i budynków wskazuje się także właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych – inne osoby prawne i fizyczne, w których władaniu znajdują się grunty lub ich części (art. 20 ust. 2 pkt 1). Stosownie do § 46 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) – dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek osób, organów i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 i 11 rozporządzenia ( na wniosek właścicieli nieruchomości). Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych, aktualizacja danych w ewidencji dotyczy naniesienia zmian powstałych już po wprowadzeniu do ewidencji danych kwestionowanych (por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 2003 r., II SA 1478/01, Lex nr 156384). Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych (§ 45 ust. 1). Przepisy rozporządzenia posługują się pojęciem aktualizacji ewidencji, a nie jej prostowania. Zatem usuwanie ewentualnych błędów lub omyłek w ewidencji w ramach jej „aktualizacji” nie jest wyłączone, jednakże pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja gruntów ma odzwierciadlać, a nie tworzyć. Wypis z ewidencji gruntów i budynków, sprostowanie powierzchni działki Tak naprawdę, aby sprawę rozstrzygnąć jednoznacznie, należałoby ponownie zatrudnić geodetę, by pomierzył i przeliczył wszystko jeszcze raz. Bez tego możemy tylko spekulować. Rozbieżność mogła bowiem powstać na skutek błędnie obliczonej powierzchnia w KW albo (lub) z tego powodu, że działka jest długa i wąska, co przy niewielkich nawet zmianach położenia punktów granicznych może powodować znaczne zmiany w powierzchni. Ponieważ powierzchnia jest wypadkową granic, w pierwszej kolejności należałoby sprawdzić w starostwie właśnie te dane. Należy jednak pamiętać, że przy zakładaniu ewidencji gruntów i budynków działki rolne często nie miały określonych punktów granicznych, a ich powierzchnię obliczano graficznie na podstawie miar z mapy ewidencyjnej, stąd taka powierzchnia nie jest wiarygodna. Mogły mieć miejsce w międzyczasie dodatkowe pomiary, o których nie była Pani powiadomiona, i stąd różnice. Częstą bowiem przyczyną niezgodności oznaczeń poszczególnych działek w dziale I-O księgi wieczystej z oznaczeniami przyjętymi w ewidencji gruntów i budynków jest aktualizacja ewidencji gruntów bez jednoczesnej aktualizacji wpisów w księgach wieczystych. Zawsze jeszcze może Pani zwrócić się pismem wszczynającym postępowanie administracyjne w sprawie sprostowania w rejestrach gruntów powierzchni działki. I wtedy niech urzędnik wyjaśnia różnicę. Niemniej jednak postarałabym się o wypis z ewidencji gruntów i budynków – to pierwszy krok do wyjaśnienia tej sprawy. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼
uWCxFAV.