Nowotwory skóry stanowią aż 30% wszystkich nowotworów u psów. Jakie są ich przyczyny? Jak wygląda droga od pierwszej wizyty do rozpoczęcia leczenia? Jakie są najczęściej występujące rodzaje raka skóry u psa? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziesz w naszym poradniku. Przyczyny raka skóry u psa Nie do końca wiadomo, co dokładnie wywołuje chorobę, ale dzięki badaniom naukowym udało się ustalić kilka czynników, które mogą wpływać na jej rozwój. W większości przypadków rak jest wywoływany przez spontanicznie zachodzące mutacje w genach. By rozwinął się nowotwór, nie wystarczy jedna nieprawidłowość, trzeba licznych defektów w chromosomach i molekułach genetycznych – właśnie dlatego choroba nowotworowa zarówno u ludzi, jak i u zwierząt najczęściej pojawia się w podeszłym wieku. Coraz więcej wiadomo o czynnikach środowiskowych, które są odpowiedzialne za rozwinięcie się raka. Wśród nich wyróżniamy między innymi czynniki biologiczne, czyli: wirusy i drobnoustroje chorobotwórcze, pasożyty oraz hormony. Drugą, ważną grupą są czynniki chemiczne, do których można zaliczyć przede wszystkim: barwniki, metale ciężkie, środki konserwujące oraz związki toksyczne. To nie jedyne przyczyny środowiskowe, poza tym istotne są również czynniki fizyczne, między innymi promieniowanie UV. Kto jest najbardziej narażony? Czy rasa ma znaczenie? Tak samo, jak w przypadku każdej innej choroby nowotworowej najbardziej narażone są starsze osobniki. Jednak rasa zwierzaka również nie jest bez znaczenia. Według najnowszych wyników badań część psów może być bardziej narażona na rozwinięcie się danego typu nowotworu skóry. Na przykład rak płaskokomórkowy najczęściej występuje wśród beagli, dalmatyńczyków i whippetów. Z kolei podstawnokomórkowy jest diagnozowany przede wszystkim u owczarków szetlandzkich oraz pudli. Jedną z najbardziej narażonych ras jest golden retriever, ponieważ dotyczy go zwiększone ryzyko zachorowania na aż 5 rodzajów raka skóry u psa, w tym: guz mieszków łojowych;włókniak;guz z komórek tucznych;ziarniak grzybiasty;histiocytoza złośliwa. Do innych ras, u których często diagnozuje się tego typu nowotwory, należą bokser, siberian husky i labrador. Rak skóry u psa – objawy Objawy nowotworu skóry mogą się różnić w zależności od rodzaju i lokalizacji guza. Pierwszym zauważalnym symptomem jest pojawienie się zmiany skórnej. Właśnie dlatego niezwykle ważne jest codzienne oglądanie swojego psa, szczególnie jeśli posiada on długą sierść, w której ciężej dostrzec wszelkie nieprawidłowości. Jak wygląda rak skóry u psa? Zdjęcia, które znajdziesz w internecie, przedstawiają różne rozmiary i kształty guzów. Nigdy nie próbuj sam diagnozować swojego pupila! Każda zmiana powinna zostać zbadana przez lekarza weterynarii! Niektóre nowotwory skóry mogą wywoływać stany zapalne oraz krwawienia. Objawami, które często towarzyszą chorobie, są: swędzenie;nadmierne wylizywanie zmiany;apatia i zmęczenie. Rozpoznanie nowotworu skórnego. O badaniu histopatologicznym Na początku wizyty weterynarz przeprowadza wywiad z opiekunem i bada zmianę palpacyjnie. Czekając na badanie, przypomnij sobie, kiedy dokładanie pojawiły się wszystkie objawy, by lekarz miał możliwie jak największą wiedzę na temat twojego pupila. Podczas oględzin możliwe jest ustalenie, czy guz jest związany z naskórkiem, skórą właściwą czy tkanką podskórną, a także czy zmiana w skórze jest pojedyncza czy rozsiana. Ostateczną diagnozę stawia się dopiero po otrzymaniu wyników badania histopatologicznego. Chociaż badanie laboratoryjne krwi nie jest kluczowe do postawienia rozpoznania, zawsze powinno być wykonane. Pozwala ono ocenić ogólny stan pacjenta i zweryfikować, czy nie pojawiły się objawy wywoływane przez niektóre typy nowotworów. Niezwykle ważne są badania obrazowe. Badanie radiologiczne klatki piersiowej wykonuje się przede wszystkim w celu ocenienia stadium zaawansowania choroby nowotworowej. Bywa niezwykle przydatne także w przypadku guzów naciekających oraz zamian zlokalizowanych blisko kości. USG jamy brzusznej, a w szczególności śledziony, wątroby i nerek jest wykorzystywane do oceny stopnia zaawansowania raka skóry u psa w przypadku występowania guzów składających się z komórek tucznych. Poza tym obydwa badania pozwalają ocenić stan węzłów chłonnych. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa to najważniejsze badanie w przypadku zmian na skórze psa. W zależności od rodzaju i lokalizacji zmiany pozwala ona na ostateczną diagnozę lub określenie stopnia złośliwości nowotworu skóry. Badania kliniczne są niezwykle ważne w diagnostyce i absolutnie nie powinno się z nich rezygnować. Leczenie nowotworu u psa W przypadku pojedynczych zmian skórnych najlepsze efekty daje leczenie chirurgiczne. Niestety całkowite usunięcie zmiany nowotworowej skóry może okazać się niemożliwe w przypadku guzów naciekających lub w sytuacji, kiedy przed zabiegiem przeoczono przerzuty. Czasem zdarza się, że zmiana zostanie usunięta ze zbyt małym marginesem bezpieczeństwa, co skutkuje wznową i rozrostem nowotworu. W przypadku, kiedy chirurgiczne leczenie guza skóry okazuje się niewystarczające, lekarze zwykle zalecają chemioterapię. Część nowotworów jest całkowicie odpornych na działanie cytostatyków, inne reagują dobrze na wybrane z nich. Tego typu leczenie bardzo obciąża organizm, dlatego w przypadku pacjentów w podeszłym wieku i ogólnym złym stanie może okazać się niemożliwe do przeprowadzenia. Radioterapia jest trudnodostępna w Polsce, w związku z czym stosuje się ją niezwykle rzadko. Poza wyżej wymienionymi metodami niezbędne jest stosowanie dodatkowego leczenia, które wzmocni organizm pacjenta, zalicza się do nich między innymi płynoterapia. Rokowania. Jakie są szanse na wyleczenie? Istnieją różne rodzaje raka skóry u psa i każdy z nich jest inny, w związku z czym nie sposób jednoznacznie określić szans na wyleczenie. Wcześnie leczone guzy o charakterze łagodnym zwykle nie powracają po ich wycięciu, ale przy niektórych nowotworach dających przerzuty rokowania są ostrożne. Nie bez znaczenia jest również wiek psa, młody zwierzak ma o wiele większe szanse na przeżycie chemioterapii i całkowite wyleczenie. Rodzaje nowotworów skóry Rak skóry u psa może atakować różne tkanki i przybierać różnorodne formy. Najczęściej spotyka się łagodne nowotwory, które nie dają przerzutów. Wśród nich wyróżnia się przede wszystkim: raka podstawnokomórkowego;tłuszczaka;brodawczaka;histiocytomę skórną. Złośliwe nowotwory skóry występują dwa razy rzadziej, są to między innymi: czerniak;mięsak;rak płaskonabłonkowy;guz komórek tucznych. Rak płaskonabłonkowy skóry u psa Ten złośliwy typ nowotworu stanowi ok. 5% wszystkich zachorowań na raka skóry u psa. Zmiany zwykle pojawiają się w miejscach słabo owłosionych, które są narażone na działanie promieniowania UV, czyli na kończynach, mosznie, nosie, palcach oraz wargach, jednak zdarzają się przypadki guzów w jamie ustnej. Najczęściej przybiera formę pojedynczej, wrzodziejącej zmiany, ale wraz z rozwojem choroby pojawia się owrzodzenie i krwawienie. Kluczowe jest szybkie usunięcie guza, a w przypadku, kiedy nie jest to możliwe, stosuje się krioterapię lub miejscową chemioterapię. Mastocytoma, czyli guz z komórek tucznych Mastocytoma stanowi aż 20% wszystkich zachorowań na nowotwór skóry u psa. Chociaż dotyka głównie starszych osobników, zdarza się, że diagnozuje się ją nawet u kilkumiesięcznych szczeniąt. Zmiany o niskim stopniu złośliwości zwykle są pojedyncze i wolno rosną, natomiast agresywne guzy często występują mnogo oraz charakteryzuje je szybki przyrost. Wspólną cechą dla wszystkich zmian tego typu jest czerwone ubarwienie spowodowane wydzielaniem się to nie jedyny skutek działania tej substancji, wywołuje ona również takie objawy, jak: niedokrwistość;owrzodzenie żołądka;wymioty;czarne stolce;perforację jelita. Podstawą leczenia jest usunięcie zmiany w obrębie zdrowej tkanki z odpowiednim marginesem bezpieczeństwa. Dodatkowo stosuje się również chemioterapię i radioterapię. Mięsaki tkanek miękkich Mięsaki tkanek miękkich stanowią ponad 20% wszystkich nowotworów złośliwych skóry. Głównie występują u psów w średnim i starszym wieku. Guzy tego typu często osiągają duże rozmiary i dają przerzuty do odległych narządów wewnętrznych, jak np. żołądek, śledziona czy wątroba. Nierzadko wrastają w okoliczne tkanki miękkie, co utrudnia ich chirurgiczne usunięcie i zmniejsza szanse na całkowite wyleczenie zwierzaka. Guz mieszków włosowych i gruczołów łojowych Rak skóry u psa może wywodzić się również z komórek budujących mieszki włosowe czy gruczoły łojowe. Większość z nich ma charakter łagodny, z wyłączeniem gruczolakoraków, które są złośliwe i wymagają natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Występuje często u psów w starszym wieku, ale zdarzają się również przypadki zachorowań wśród młodszych pacjentów. Bezwłose guzy przybierają różne kształty i rozmiary w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Profilaktyka. Jak zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka skóry u psa? Rak skóry u psów powstaje w wyniku licznych mutacji zachodzących w chromosomach i molekułach genetycznych. Co prawda nie da się całkowicie wyeliminować ryzyka zachorowania, ale można znacznie je zmniejszyć. Podstawą profilaktyki powinna być ochrona zwierzaka przed szkodliwym promieniowaniem UV. Pies nie powinien wychodzić w godzinach najsilniejszego nasłonecznienia, warto również pamiętać, by nie strzyc pupila zbyt krótko i stosować kremy ochronne z filtrem UV dla zwierząt. Poza tym należy zadbać o to, by czworonóg nie miał dostępu do żadnych substancji toksycznych oraz spożywał wysokiej jakości karmę. Nie zawsze da się zapobiec zachorowaniu, ale dzięki regularnej kontroli skóry można szybko zauważyć zmiany i rozpocząć leczenie, co znacznie zwiększa szanse zwierzęcia na przeżycie. Pamiętaj, że aż 2/3 zmian guzów u psów to zmiany o charakterze łagodnym, które leczy się stosunkowo łatwo. Rak skóry u psa to nie wyrok. Jeśli zauważysz o swojego pupila guzek, nie przejmuj się. Przede wszystkim może być to zmiana dermatologiczna, a nawet jeżeli twój zwierzak zachorował na nowotwór, nie musi to oznaczać smutnego zakończenia. Guzy mogą być łagodne i złośliwe, a szanse na całkowite wyleczenie każdego z nich mogą różnić się od siebie. Pamiętaj, że im wcześniej udasz się do lekarza, tym większe prawdopodobieństwo, że twój pupil wyzdrowieje!

To nowatorska, nowoczesna i skuteczna metoda przeznaczona dla psów chorych na atopowe zapalenie skóry. Lek oparty na tej substancji podaje się w formie zastrzyku podskórnego, a jego czas działania może trwać nawet około miesiąca. Szacunkowa terapia uzależniona jest od wagi psa i kosztuje ok. kilkuset złotych.

Strona główna / Produkty otagowane „rak skóry u psa” / Strona 2 Wyświetlanie 10–18 z 55 wyników K9 Thorn Szelki dla psa Bravo Black duży pies 299,00zł Sprawdź sam Vidaxl Kojec dla psa srebrny 6,05 m²stalowy (3082231) 1 507,00zł Sprawdź sam Chaba Szelki Reg 0 30Cm Morska 13,99zł Sprawdź sam Pet Republic Dla Psów Dużych Ras Z Wątróbką I Warzywami 10X1250G 79,90zł Sprawdź sam Hill’S Prescription Diet Urinary Stress + Metabolic 3Kg 112,70zł Sprawdź sam Nature Land Siano Z Burakiem Dla Gryzoni I Królików 650 G 12,99zł Sprawdź sam Mac’S Kitten Zestaw Dla Kociąt Mix 3X400G 27,49zł Sprawdź sam Hunter Obroża Convenience Reflect Glow 69164 (47 – 55 Cm) Biało-Czarny 53,34zł Sprawdź sam Clausen Wabik Roedeercall Contact Na Sarny 189,00zł Sprawdź sam

torbiele skóry u psów nie są ogólnie niebezpieczne, ale jeśli się zarazić, nadszedł czas, aby zobaczyć się z weterynarzem., Zdjęcie: s2ublack Jak wygląda torbiel u psa? znajduje się na powierzchni skóry lub tuż pod powierzchnią. czuje się jak okrągły guzek. jest miękki lub wypełniony płynem.

Choroby skóry u psa mogą być wywołane przez pasożyty, grzyby, bakterie, wirusy oraz zatrucia. Mogą być również efektem ubocznego działania leków, zaburzeń czynności wątroby, nerek i gruczołów dokrewnych. Zdarza się, że choroby skóry u psa są sumą złego odżywiania oraz reakcji alergicznych. Spis treści - kliknij Zmiany skórne u psa – objawy Najczęstszymi objawami chorób skórnych u psa są zmiany widoczne na skórze zwierzęcia:pryszcze u psastrupki na skórze psawypadanie sierści u psagrudki i krosty u psawysypka u psa (pokrzywka)Wśród innych objawów wymienić należy:pękanie i krwawienie skóryświąd o różnym nasileniurogowacenie skórytrzepanie głowąliszaj u psapojawienie się przeczosów (czerwone ślady po drapaniu) i bliznłuszczenie się skóryzaczerwienienie wargmatowa sierśćkryzki naskórkoweobrzęk naczyniowy Szukasz karmy dla psa alergika? Zmiany skórne u psa – przyczyny Istnieje bardzo wiele przyczyn dermatoz u czworonogów. Choroby skóry u psów mogą wynikać z nabytych schorzeń, genetyki oraz uszkodzeń mechanicznych warstw skóry. Przyczynami zmian skórnych u psa są:zaburzenia hormonalne (nadczynność tarczycy, choroba Cushinga – nadczynność kory nadnerczy)infekcje bakteryjne i wirusowe (drożdżyce i grzybice skóry)infekcje pasożytnicze (roztocza, pchły)schorzenia wewnętrzne (nowotwory)poparzenie słonecznezaburzenia zachowania psa (problemy behawioralne o podłożu autodestrukcyjnym: gryzienie,wygryzanie, wylizywanie)alergia u psa:alergia pokarmowa na składniki pożywienia lub w wyniku niedoborów żywieniowych;alergia na pogryzienie owadów, pajęczaków;alergia kontaktowa lub wziewna na trujące rośliny dla psa, chemię ogrodową i domową;alergia na leki – szczególnie antybiotyki, leki przeciwgrzybicze, substancje odkażające;alergia na środki pielęgnacyjne i ochronne (szampony, obroże przeciwkleszczowe) Atopowe zapalenie skóry u psa Atopowe zapalenie skóry u psa to najczęściej występujący rodzaj alergii u czworonogów, mającej podłoże genetyczne. Atopowe zapalenie skóry związane jest najczęściej z alergią na substancje wziewne oraz u psa objawia się silnym świądem w okolicach uszu, nasady ogona i łap. Atopia wywołuje reakcje psa w postaci drapania, a co za tym idzie, pojawiają się podrażnienia i obrzęk, często rany zaczynają się sączyć. Atopowe zapalenie skóry u psa objawia się także potrząsaniem głową (bardzo częsty przy AZS u psa stan zapalny uszu) i starannym wylizywaniem kończyn i przestrzeni międzypalcowych, jako kolejne konsekwencja występującego świądu skóry. Jasno umaszczone psy intensywnie liżąc określone okolice, zmieniają barwę sierści na rdzawą. Dostrzeżenie tej zmiany w wyglądzie psa bez innych dolegliwości świadczy przeważnie o atopowym zapaleniu skóry u psa. Swędzenie zadu i okolic odbytu także może sugerować atopowe zapalenie skóry u psa. Saneczkowanie oraz wylizywanie tych okolic może być sygnałem świadczącym o alergii. W przypadku takich objawów warto zwrócić uwagę czy pies drapie również uszy i wygryza łapy. Wtedy prawdopodobieństwo atopii u psa jest bardziej prawdopodobne. Samodzielne objawy tarcia zadem o ziemię i wylizywania odbytu może sugerować opiekunowi zarobaczenie lub problem z gruczołami okołoodbytowymi, a nie atopowe zapalenie skóry u psa. Ropne zapalenie skóry u psa Bakteryjne ropne zapalenie skóry u psa powstaje w wyniku samouszkodzeń, zapalenia skóry w miejscu połączeń skóry i błon śluzowych lub pod wpływem nawracającego zapalenia skóry (czyraczność) w przestrzeniach międzypalcowych psa. Ropne zapalenie skóry u psa przez fakt bardzo częstego występowania nie może być traktowane jako ostateczne rozpoznanie choroby, gdyż z reguły jest związane z atopowym zapaleniem skóry u psa (atopia u psa). Sygnałem ostrzegawczym jest przede wszystkim świąd i wystąpienie zmian skórnych u psa (czerwone, okrągłe, łuszczące się placki) jako pokłosie alergii pokarmowej u psa. Ropne zapalenie skóry u psa przybiera postać nawracającą, zwłaszcza jeśli towarzyszą mu choroby współistniejące takie jak AZS u psa, otyłość czy zaburzenia endokrynologiczne (zaburzenia hormonalne). Do ropnego zapalenia skóry predysponują psy, które mają nadmiernie pofałdowaną skórę, gdzie może dochodzić do nieprawidłowego ocierania fałd, zachodzących pod nimi zmian mikrośrodowiskowych skóry oraz tworzenia modzeli w wyniku ucisku. Ropne zapalenie skóry u psa najczęściej rozwija się powierzchniowo, choć może obejmować głębsze warstwy skóry. Świerzb u psa Świerzb u psa to zaraźliwa choroba pasożytnicza, która rozwija się na powierzchni skóry (świerzbowiec uszny) lub w płytkich warstwach naskórka (świerzbowiec drążący). Objawem sugerującym pojawienie się świerzbowca u psa jest bardzo silny świąd skóry (sarcoptes scabiei) lub uszu (otodectes cyntois) oraz widoczne na skórze strupki, rumień i grudki w zależności od rodzaju świerzbowca u psa. Zmiany skórne u psa obejmują szczególnie głowę, jednak można je dostrzec także na kończynach, brzuchu i klatce piersiowej. Objawy zmieniają się wraz z postępem choroby na poświądowe. Pies zaczyna łysieć placami lub włos się przerzedza, na skórze widać przeczosy, otarcia, strupy. Świerzb u psa w postaci przewlekłej ujawnia inne zmiany skórne u psa: opuchliznę, liszaj, rogowacenie oraz zmiany jej barwy. Świerzbowiec u psa wyniszcza organizm. Pies chudnie, odczuwa permanentny ból i pieczenie, jest osłabiony, węzły chłonne są powiększone, a choroba skóry u psa toczy niemal całe jego ciało. W przypadku świerzbu usznego pogarsza się słuch lub pies głuchnie, ze skóry sączy się ciemny wysięk i zawsze diagnozuje się zapalenie wewnętrznego przewodu słuchowego. Nużyca u psa Nużyca u psa wywoływana jest przez największe z mikroskopijnych pasożytów zewnętrznych skóry – pajęczaki z rzędu roztoczy. Nurzec psi to jeden z trzech rodzajów roztoczy bytujących na skórze czworonogów, żywiąc się łojem i martwym naskórkiem. Zazwyczaj nużeniec u psa diagnozowany jest u szczeniąt poniżej pierwszego roku życia, ale może atakować psy w dowolnym wieku. Roztocza te wgryzają się w głąb skóry, powodując wtórne infekcje, ujawniające się na skórze w postaci wykwitów, łuszczącej się skóry, a z czasem powodując zgrubienia skóry pozbawione sierści, zlokalizowane na pysku, nasadzie ogona i bokach ciała. Nużeniec u psa nie ujawnia się w postaci objawów klinicznych do czasu, gdy nie wystąpią zaburzenia ze strony układu odpornościowego. Ta choroba skóry u psów jest zatem wtórną do innych przewlekłych chorób ( niedoczynność tarczycy, przewlekły stres, choroba nowotworowa). Nużeniec psi żyje na skórze każdego psa i w normalnych warunkach nie zagraża jego zdrowiu, ale i nie przynosi żadnych korzyści. Świąd w przebiegu nużeńca nie występuje, jeśli dodatkowo nie wystąpi wtórne zakażenie bakteryjne. Nużeniec psi nie przenosi się na ludzi i nie jest w stanie żyć bez żywiciela. Gronkowiec u psa Gronkowiec u psa bytuje na skórze i błonach śluzowych zwierzęcia. Gronkowiec to bakteria atakująca skórę w chwili jej uszkodzenia. Bakterie gronkowca mogą uaktywnić się w chwili urazów nabłonka, innych zakażeń skóry (w tym nużycy, pooperacyjne) czy zaburzeń odporności (tarczyca, łojotok). Gronkowiec u psa jest efektem zaburzeń homeostazy organizmu zwierzęcia, a jego głównym objawem jest tworzenie się włochatych grudek ropni, czyraków i krost. Wymienione zmiany na skórze zmieniają się z czasem w strupki na skórze psa, a po ich odpadnięciu tworzy się blizna, pozbawiona włosów. Zwykle gronkowiec przejawia się w formie ropnego zapalenia mieszków włosowych. Gronkowiec u psa najczęściej powoduje infekcję skóry krocza, śluzówki jamy ustnej, przestrzeni międzypalcowych i uszu, wywołując zapalenie ucha zewnętrznego. Trzeba pamiętać, że gronkowiec jest częścią normalnej mikroflory skóry i śluzówek psów (przekazywany do 8 godzin po porodzie szczeniakom), ale także głównym patogenem wywołującym infekcje skóry u psów, zwłaszcza osobników osłabionych lub chorych. Zmiany skórne u psa – profilaktyka Profilaktyka chorób skóry u psa obejmuje szereg działań mających na celu zapobieganie wystąpienia zmianom na skórze u psa, ale i ograniczenie ich rozwoju, jeśli już się pojawiły. Właściwa higiena własna i otoczenia utrudnia także namnażanie bakterii i pasożytów w przestrzeni użytkowej wszystkich domowników, co z kolei przyczynia się do systematycznego ich chorobom skórnym u psów można poprzez:odpowiednie żywienie psa np. poprzez stosowanie karm hipoalergicznych, zawierających wysokiej jakości składniki odżywcze (zapobieganie niedoborom) oraz stały dostęp do czystej wodyunikanie częstych kąpieli psa, jeśli nie są one koniecznedbanie o higienę sierści psa w tym świadomy dobór szamponów i środków pielęgnacyjnych skóry, przegląd i wyczesywanie sierści, utrzymanie czystości akcesoriów psa i higieny w domueliminacja czynników alergizujących (roztoczy poprzez sprzątanie, pcheł poprzez sprzątanie, stosowanie środków ochrony przed pasożytami zewnętrznymi lub wewnętrznymi, eliminacja alergenów pokarmowych w pożywieniu poprzez dietę eliminacyjną)zwalczanie i zapobieganie inwazją pchełPoza wymienionymi działaniami opiekun psa zawsze powinien podejmować leczenie, gdy zmiany skórne u psa są niewielkie oraz stosować się do zaleceń i czasu trwania terapii określonej przez lekarza weterynarii, bez względu na dostrzeżoną przez opiekuna poprawę stanu skóry Martiz, Gdy twój pies choruje, Warszawa Prelaud, Choroby alergiczne u psów, Wrocław Richter, Księga zdrowia psa i kota, Łódź 2018. Przeczytaj inne poradniki o zdrowiu psów i kotów

Bakteryjne (ropne) zapalenie skóry u psa polega na namnożeniu się bakterii pod warstwą epidermy (czyli, jak już wiemy, naskórka), gdzie dostały się na skutek naruszenia ciągłości tej zewnętrznej bariery organizmu. Powodem mogą być też zmiany na powierzchni samego środowiska skóry, do których mogą prowadzić upały i

Choroby skóry to u psa jedne z najczęstszych dolegliwości. Wiele z nich daje podobne objawy, ale mogą one mieć rozmaite podłoże. Niektóre wiążą się z przyczynami wewnętrznymi, np. zaburzeniami hormonalnymi. Inne spowodowane są przez infekcje, działanie alergenów lub substancji drażniących. Zmiany skórne u psa często rozpoznawane są z opóźnieniem. Ich wczesne dostrzeżenie oraz podjęcie właściwego leczenia możliwe jest dzięki codziennej pielęgnacji pupila i uważnej obserwacji jego zachowania. Najczęstsze przyczyny chorób skóry u psów Najczęstsze choroby skóry u psów związane są z niewłaściwą pielęgnacją lub zaniedbaniem. Jeśli zwierzę nie jest regularnie czesane, kąpane albo stale przebywa w brudnym otoczeniu, w jego sierści gromadzi się duża ilość zanieczyszczeń, które stanowią pożywkę dla chorobotwórczych drobnoustrojów. Ich siedliskiem staje się także złuszczający się naskórek. Co więcej, jeśli sierść jest przetłuszczona, skołtuniona, skóra nie może być prawidłowo wentylowana. W takich warunkach u psa łatwo dochodzi do grzybicy skóry czy powstawania ognisk zakażenia bakteryjnego. Zaniedbana sierść jest również dogodnym miejscem bytowania roztoczy, pcheł albo wszy. Zakażenia tymi pasożytami mogą szybko prowadzić do powstawania zapalenia skóry u psa, jej uszkodzeń czy reakcji alergicznych. Dyskomfort i dolegliwości spowodowane infekcją powodują, że pies częściej i intensywniej się drapie. Konsekwencją jest tworzenie się pojedynczych otarć albo tzw. przeczosów – miejsc, w których na skutek ciągłego mechanicznego drażnienia dochodzi do przerzedzania sierści i płaszczyznowych ubytków naskórka. Przeczosy stają się wrotami, przez które do głębszych warstw skóry wnikają drobnoustroje, mogące powodować wyprysk, nadżerki czy owrzodzenia skóry. Stan skóry psa może też ulec znacznemu pogorszeniu w przypadku niektórych schorzeń wewnętrznych. Należą do nich zaburzenia hormonalne, choroby autoimmunologiczne, nowotwory i alergie pokarmowe. Częstą przypadłością jest także atopowe zapalenie skóry u psa – będące reakcją alergiczną wywołaną przez różnego rodzaju substancje chemiczne (np. detergenty) czy ugryzienia owadów. Objawy chorób skóry u psów Podstawowymi objawami choroby skóry w jej wczesnych fazach są przede wszystkim nietypowe zachowania psa. Ze względu na swędzenie czy ból może on być niespokojny, nadmiernie ruchliwy, nieustannie drapać się lub ocierać o znajdujące się w pobliżu przedmioty. Na skórze psa pojawić się mogą grudki, krosty, otarcia. Niekiedy ze zmian skórnych może sączyć się surowicza lub ropna wydzielina. Skóra jest zaczerwieniona i dochodzi do intensywnego łuszczenia się naskórka. Przewlekłe choroby mogą powodować przerzedzenia lub wypadanie sierści. W przypadku np. grzybic tworzą się czasem charakterystyczne plackowate wyłysienia. Na ich obrzeżach pojawiają się często pierścieniowate, niekiedy intensywnie czerwone uniesienia skóry. Schorzenia skóry mają też wpływ na stan sierści. U psów, szczególnie w przypadkach problemów hormonalnych czy chorób alergicznych, może dochodzić do jej zmatowienia, skrócenia i ścieńczenia oraz nadmiernej łamliwości poszczególnych włosów. Leczenie i profilaktyka chorób skóry u psa Postępowanie terapeutyczne w przypadku chorób skóry u psów uzależnione jest ściśle od ich przyczyn. Dermatozy wymagają więc dokładnej diagnostyki przeprowadzonej przez weterynarza. Z tego względu stosowanie domowych sposobów na zapalenie skóry u psa nie jest wskazane. To lekarz musi zadecydować, czy zwierzęciu należy podać preparat przeciwgrzybiczy w maści czy doustny antybiotyk. W przypadku niektórych schorzeń niezbędna okazuje się terapia choroby podstawowej. Zadaniem opiekuna jest przede wszystkim stosowanie odpowiedniej profilaktyki. Zapobieganie chorobom skóry u psów to zwykle najlepsza metoda na uniknięcie konieczności przewlekłego, uciążliwego leczenia, które w wielu wypadkach nie jest obojętne dla ogólnego stanu zdrowia czworonoga. Psa należy regularnie obserwować, zwracając przy tym uwagę na stan skóry, jej uszkodzenia czy obecność pasożytów. Skutecznym sposobem na usunięcie z sierści złuszczonego naskórka, brudu przyniesionego ze spaceru albo pasożytów, które zagnieździły się po kontakcie z innymi zwierzętami, jest częste czesanie pupila. Zaleca się też regularne wyczesywanie nadmiaru podszerstka, szczególnie w okresie wiosennym i jesiennym. Co jakiś czas niezbędna jest kąpiel, do której powinno się stosować kosmetyki przeznaczone dla psów, a niekiedy nawet przygotowane dla konkretnych, długowłosych ras. Wielu dermatoz u psów można uniknąć dzięki stosowaniu preparatów ochronnych – w postaci kropli typu spot-on, spreju albo specjalnych obroży. Ograniczają one ryzyko pojawienia się na skórze czworonoga pasożytów skórnych i kleszczy oraz niebezpieczeństwo wtórnych zakażeń różnymi chorobami. Profilaktycznie warto też wspomagać funkcje skóry pupila za pomocą takich preparatów, jak np. dostępny na VIRBAC Megaderm. Anna Dobroń Milena Kostrubiec

Guz z komórek tucznych jest jednym z najczęściej występujących nowotworów skóry u psów. Ten typ nowotworu stanowi do 21% wszystkich guzów skóry rozpoznawanych u tego gatunku zwierząt. 1 Komórki tuczne powstają w szpiku kostnym, skąd następnie migrują do różnych tkanek, m.in. do skóry i tkanki podskórnej. Mają w swojej ^{Strona główna / Produkty otagowane „rak skóry u psa” Wyświetlanie 1–9 z 55 wyników}

Rak płaskonabłonkowy skóry jest najczęściej diagnozowaną postacią raka skóry u psów i zwykle dotyka starszych zwierząt. Guzy te pojawiają się jako wypukłe, przypominające brodawki plamy lub grudki, które są twarde w dotyku i najczęściej znajdują się na głowie psa, podudziach, plecach i brzuchu.

Opiekunów często niepokoją wszelkie zmiany tkanki podskórnej i skóry, które zwykle sami wyczuwają, głaszcząc swojego pupila. Nie wszystkie są tak samo groźne, ale wszystkie powinien zobaczyć lekarz. Wizyta i dodatkowe badania albo uspokoją opiekunów albo pozwolą na zdiagnozowanie problemu i podjęcie leczenia. Czy mój pies ma raka skóry?Nowotwory z komórek tucznychNowotwór naskórkaŁagodne brodawczakiBasaliomaNiekoniecznie nowotwórNic strasznego Czy mój pies ma raka skóry? Zmiany nowotworowe i nowotworowopodobne mogą mieć zbliżony wygląd, dlatego czasem trudno odróżnić te bardzo groźne od łagodnych. Z tego względu każda zmiana na skórze, jej wytworach, śluzówce oraz w tkance podskórnej powinna skłonić opiekuna do wizyty w lecznicy. Lekarz po wstępnym wywiadzie, znając już wiek psa, fazę cyklu, jeśli to suczka, czas ewentualnej kastracji oraz dotychczas przebyte choroby, zbada wnikliwie skórę i okrywę włosową pacjenta, oceniając przy tym samą zmianę oraz wygląd najbliższych węzłów chłonnych. Jeśli obraz nie jest jednoznaczny, może zalecić dodatkowe testy jak np. badanie krwi, RTG danej okolicy czy biopsję. Jeśli okaże się, że zmiana jest niegroźna, opiekun odetchnie z ulgą. W przypadkach trudnych do zdiagnozowania najprawdopodobniej najbezpieczniejszym i najlepszym rozwiązaniem będzie szybka operacja, podczas, której zmiana zostaje usunięta i poddana badaniu histopatologicznemu.. Niebezpieczne nowotwory wyglądają czasem jak niegojące się rany, a groźne na pierwszy rzut oka kule znacznych rozmiarów okazują się niegroźnymi tłuszczakami. Osobiście zalecam, aby jak najszybciej wycinać wszelkie podejrzane fragmenty tkanek i wysyłać próbki do laboratorium. Badanie kosztuje około 60-150 zł, a już w ciągu kilku- kilkunastu dni otrzymujemy ostateczną odpowiedź, czy zmiana ma charakter łagodny czy złośliwy. Nowotwory z komórek tucznych Z badań wynika, że zmiany w obrębie skóry stanowią 30 proc. wszystkich nowotworów. Z tych złośliwych najczęstszym (około jednej czwartej przypadków) jest nowotwór z komórek tucznych, czyli mastocytoma. Zwykle pojawia się u psów starszych, najczęściej u labradorów, sznaucerów, bokserów i jamników, i może mieć postać guzków, grudek, a nawet plam, stąd problemy diagnostyczne. Charakterystyczne jest to, że zmiany szybko się powiększają i przeobrażają, a najczęściej występują na grzbiecie i kończynach. Nowotwory tego typu wywołują lokalne procesy zapalne otaczających tkanek, wokół nich pojawiają się obrzęki, zaczerwienienia, świąd. Bardzo często zmiany i guzy towarzyszące lokalizuje się w węzłach chłonnych, a przerzutów szuka w wątrobie i śledzionie. Dlatego też przed planowanym zabiegiem wycięcia takiego nowotworu, należy wykonać USG jamy brzusznej, aby wykluczyć ich obecność. Podczas usuwania zmiany, która wygląda na mastocytomę, należy wyciąć tkanki z dużym zapasem wokół i w głąb guza. Rokowania są bardzo różne – operacja może wydłużyć życie pacjenta o pół roku lub o wiele lat, w zależności od tego jak bardzo zaawansowana jest choroba, jaki był zakres zabiegu, czy udało się wyciąć tkanki z odpowiednim zapasem, w jakim wieku i stanie jest pies. Znaczenie ma nawet rasa zwierzęcia, np. boksery bardzo dobrze radzą sobie z guzem tego typu. Z wynikami badania histopatologicznego warto wybrać się do weterynaryjnego onkologa, bo możliwe, że będzie mógł zalecić dodatkowe leczenie pooperacyjne. Nowotwór naskórka Częstym nowotworem złośliwym, który także występuje u psów starszych, jest rak płaskonabłonkowy, czyli nowotwór naskórka, pojawiający się pod wpływem czynników fizycznych, takich jak działanie słońca czy środków drażniących, długo działających na skórę w jednym miejscu. Zwykle występuje na kończynach, bokach ciała, mosznie, w przewodach słuchowych, a nawet może atakować miazgę pazura, dając objawy kulawizny. Na skórze rak płaskonabłonkowy wygląda jak wrzodziejąca, zalepiona strupkami zmiana skórna. Można w czasie wstępnego diagnozowania pomylić ją z ropniem czy źle leczącym się procesem zapalnym skóry. Dlatego każda długo niegojąca się zmiana skórna, w której sąsiedztwie powiększają się węzły chłonne, powinna skłaniać do podejrzenia o ten typ nowotworu. W takim wypadku lekarz jak najszybciej zaleci operację, w czasie której usunie zmianę z dużym zapasem skóry. Jeśli jest ona umiejscowiona na palcu, będzie musiał wyciąć zajęte paliczki aż do zdrowego stawu, a jeśli obejmie także węzły chłonne kończyny, na pewno rozważy amputację nogi. Rokowanie jest ostrożne i zależy od tego, czy wystąpią przerzuty do węzłów chłonnych. Około 5 proc. nowotworów skóry stanowią czerniaki (melanoma). Na szczęście trzy czwarte z nich to zmiany łagodne (zmiany barwnikowe). One także występują przede wszystkim u psów starszych, często diagnozuje się je u bokserów, jamników i w ogóle psów o ciemnym ubarwieniu. Czerniaki łagodne zwykle są ciemne, nieduże (do dwóch centymetrów), natomiast większe od nich czerniaki złośliwe nie zawsze mają ciemny pigment. Często usadawiają się w miejscach przejścia skóry w śluzówkę i na mosznie. Bywa, że ich powierzchnia ulega zmianom i rozpadowi. Złośliwy typ tego guza szybko daje przerzuty do węzłów chłonnych i płuc. Leczenie polega na jak najszybszym wycięciu zmiany z odpowiednio dużym zapasem tkanki, a po potwierdzeniu (badanie histopatologiczne), że jest to czerniak złośliwy, na dalszej terapii onkologicznej. Łagodne brodawczaki Do nowotworów niezłośliwych, ale często występujących należą brodawczaki. U psów młodych brodawczaki są łagodnymi zmianami pochodzenia wirusowego i pojawiają się w jamie ustnej i – rzadko – na stopach. Zwykle się ich nie leczy, ale czeka, aż same znikną. Jeśli któryś brodawczak rośnie w takim miejscu, że przeszkadza psu, np. jest przygryzany podczas jedzenia, można go wyciąć. Inny typ brodawczaka pojawia się na skórze psów starszych. Ten nie ma pochodzenia wirusowego, mimo to także raczej nie kwalifikuje się do zabiegu, chyba że przeszkadza psu lub regularnie ulega uszkodzeniu. Rokowania przy brodawczakach są bardzo dobre, bo bardzo rzadko pojawiają się formy złośliwe. Basalioma Nowotwór przypodstawno-komórkowy zwany basalioma, stanowi 10 proc. nowotworów skóry i jest w większości zmianą łagodną. Basalioma to dość duże, dobrze widoczne guzy, o twardej konsystencji, ruchome względem podłoża i bezwłose. Łatwo je usunąć w czasie operacji, a rokowania są pomyślne. Mimo to z powodu dużych rozmiarów (nawet 10 centymetrów) guzy tego typu zawsze niepokoją opiekunów. Niekoniecznie nowotwór W czasie praktyki klinicznej mamy też do czynienia ze zmianami nienowotworowymi, które niepokoją opiekunówi i zmuszają lekarza do zajęcia stanowiska. Wszelkie rany, które nie chcą się zabliźnić, wrzody, ropnie czy torbiele mogą przypominać zmiany nowotworowe. Dość często psi alergicy miewają źle gojące się rany i skłonność do zaburzeń skórnych ze względu na słabą barierę skórną, typową dla atopowców, oraz miejscowy spadek odporności. Dlatego warto być ostrożnym w diagnozowaniu i uważnie obserwować, jak zmiany reagują na leczenie. Nic strasznego Operacji guzów skóry nie należy się bać, bo są w większości proste i szybkie Nowotwory wcześnie wykryte i zoperowane dają szansę na całkowite wyleczenie. Jedynie zabiegi dotyczące gruczołów przyodbytniczych są skomplikowane i wymagają udziału doświadczonego chirurga. Na szczęście obecnie nie ma problemu ze znalezieniem takiego specjalisty. Małgorzata Charzyńska-Wróbel Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 316 Brak głosów. Oceń artykuł!

Ziarniniak obrączkowaty objawia się podskórnymi, twardymi wykwitami o gładkiej powierzchni, które przybierają obrączkowaty kształt. Są one niewielkie i mierzą od 2–5 mm, jednak czasami mogą się rozrastać do 6–8 cm. Zmiany najczęściej są zlokalizowane na grzbietach rąk i stóp, gdzie są koloru skóry lub lekko różowe.

^{płyn gromadzi się wewnątrz torbieli skóry u psów, powodując obrzęk na powierzchni skóry. Zdjęcie: dr James Askew, DVM Czy twój pies cierpi na torbiele skóry? a może znalazłeś guzek skóry i nie jesteś pewien czy to torbiel czy nie., tak czy inaczej, w tym artykule mogę pomóc ci zrozumieć, co torbiele skórne u psów są, co z nimi zrobić, i kiedy się martwić. torbiele skórne u psów Ralph był jasnookim owczarkiem niemieckim. rodzina przywiozła go do mojej kliniki, ponieważ pękła torbiel na ramieniu psa, pozostawiając lepki bałagan w futrze. Ralph miał kilka torbieli, które pojawiały się od czasu do czasu. Tym razem jednak otwarta rana została zainfekowana i wymagała oczyszczenia i antybiotyków., torbiele wydają się występować w średnim wieku lub starszych psów i są najczęściej związane z ras takich jak owczarki niemieckie, bokserki i Cocker spaniele. technicznie rzecz biorąc, torbiel jest workiem w skórze wyłożonym komórkami wydzielniczymi. Płyn gromadzi się wewnątrz worka, powodując obrzęk na powierzchni skóry. Niektóre torbiele pozostają płynne, podczas gdy dla innych, ciecz wysycha z czasem, pozostawiając twardszy, seropodobny materiał wewnątrz., torbiele skóry u psów nie są niebezpieczne, choć czasami to, co wygląda jak torbiel jest rzeczywiście guz. Dlatego należy omówić grudki i guzki psa z lekarzem weterynarii. Zdjęcie: indichick czy torbiele skóry u psów są niebezpieczne? nie, torbiele same w sobie nie są niebezpieczne. największym ryzykiem związanym z torbielami jest to, że guzek jest błędnie diagnozowany jako torbiel, podczas gdy w rzeczywistości jest to guz., aby tego uniknąć, większość lekarzy weterynarii wbije cienką igłę w guzek i odsysa strzykawkę. Torbiel powinna dawać małą próbkę rdzenia wewnętrznego, co jest łatwym sposobem potwierdzenia diagnozy. inne oznaki, że guzek u psa jest torbielą skórną to: guzek ma okrągły kształt. bryła ma wyraźne krawędzie i możesz czuć się dookoła. jest powierzchowna, co oznacza, że można ją podnieść i odsunąć od tkanek leżących u podłoża., nie swędzi (swędzenie może być oznaką szczególnego agresywnego typu nowotworu skóry). wolno rośnie. To powiedziawszy, zawsze najlepiej, aby każdy nowy guzek był sprawdzany przez weterynarza. Zmierz i zapisz rozmiar guzka i zrób zdjęcia, aby Ty lub twój weterynarz mogli zobaczyć, czy guzek jest coraz większy. torbiele skóry u psów nie są ogólnie niebezpieczne, ale jeśli się zarazić, nadszedł czas, aby zobaczyć się z weterynarzem., Zdjęcie: s2ublack Jak wygląda torbiel u psa? znajduje się na powierzchni skóry lub tuż pod powierzchnią. czuje się jak okrągły guzek. jest miękki lub wypełniony płynem. torbiele na powierzchni są często łyse i związane z plastrem wypadania włosów. gdy ciśnienie gromadzi się wewnątrz torbieli psa, czasami rozwija się słaby punkt. Następnie, jeśli torbiel zostanie wybita, może pęknąć z płynem wyciekającym przez ten słaby punkt. zawartość torbieli różni się znacznie, w zależności od typu., Możemy znaleźć wszystko, od przezroczystej, słomkowej cieczy w środku po popielaty, serowy materiał. pamiętasz Ralpha? Jego torbiel miała zawartość przypominającą ser, ale rozwinęła się wtórna infekcja. czy karma dla Twojego zwierzaka została wycofana? Sprawdź teraz: Blue Buffalo • Science Diet • Purina • Wellness • 4health • Canine Carry out • Friskies • Taste Of The Wild • Zobacz ponad 200 marek… sprawdź teraz!, operacja zwykle nie jest wymagana Jeśli twój weterynarz potwierdzi, że guzek jest torbielą, nie ma potrzeby jego usuwania. wskazania do usunięcia obejmują: torbiele, które złapać pod kołnierzem lub uprzęży, lub są uszkodzone, gdy pies jest szczotkowany torbiel pęknięcia, który jest zainfekowany (jak Ralph był) i nie reaguje na antybiotyki chirurgiczne usunięcie torbieli skóry u psów jest stosunkowo prosta procedura, w zależności od lokalizacji., Operacja Twojego zwierzaka może być często wykonywana pod sedacją i znieczuleniem miejscowym, gdy dostęp do torbieli jest łatwy. pies jest przygotowany do chirurgicznego usunięcia torbieli skóry. Zdjęcie: Muszka Weterynarz czy należy zrobić torbiel psa? nie, proszę go nie otwierać. Wyciskanie torbieli może wymusić jego zawartość do otaczającej tkanki, gdzie wywołuje reakcję ciała obcego, powodując obrzęk i stan zapalny., ale jeśli pęknie torbiel, co zdarza się od czasu do czasu, wykonaj następujące czynności: przycinaj włosy i umyj obszar słabą słoną wodą. delikatnie wydoić resztę zawartości torbieli. Monitoruj Otwór pod kątem oznak infekcji, takich jak śmierdząca, żółto-zielona wydzielina. przyjemną rzeczą w świeżo pękniętej torbieli jest to, że guzek znika na chwilę. Ale jest to tylko tymczasowe, ponieważ podszewka jest nadal obecna i może wydzielać więcej materiału. Oznacza to, że gdy skóra się zagoi, torbiel powoli się napełni., a co do Ralpha, to przewiduję, że zarażona przez tego psa torbiel wyleczy się i nie spowoduje dalszych problemów … do następnego razu pęknie. Ta zawartość zdrowia zwierząt domowych została napisana przez lekarza weterynarii, dr Pippa Elliott, BVMS, MRCVS. Ostatnio przeglądane: Wrzesień 2010 2, 2019. jeśli masz pytania lub wątpliwości, zadzwoń do weterynarza, który jest najlepiej wyposażony, aby zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie Twojego zwierzaka., Ten artykuł służy wyłącznie celom informacyjnym i nie zastępuje profesjonalnej porady medycznej, diagnozy lub leczenia. Zobacz dodatkowe informacje.}

Rak płaskonabłonkowy skóry. Rak płaskonabłonkowy skóry to rosnący powoli, tworzący przerzuty odległe, złośliwy nowotwór skóry pochodzenia nabłonkowego, cechujący się różnicowaniem komórek w kierunku ulegających rogowaceniu keratynocytów, występujący głównie u rasy białej. Wysoko zróżnicowaną postać tego nowotworu

Acanthosis nigricans, rogowacenie ciemne – choroba skóry, która może występować w postaci łagodnej, towarzysząc insulinooporności, otyłości i innym niezłośliwym zaburzeniom endokrynologicznym lub jako zespół paraneoplastyczny występujący głównie w przebiegu raków przewodu pokarmowego, szczególnie raka żołądka .

Gdzie może pojawić się nowotwór skóry? Czerniak może pojawić się na każdym miejscu skóry: na twarzy, dłoniach, plecach, stopach.Chociaż głównym czynnikiem ryzyka jest narażanie skóry na promieniowanie UV (opalanie, solarium), to rak skóry może pojawić się też w miejscach, które nie były opalane (powodem jest to, że komórki czerniaka migrują).

Rak płaskokomórkowy u psa. Rak płaskokomórkowy u psa jest złośliwym nowotworem dotyczącym keratynocytów i stanowi jak się szacuje około 5 % guzów skórnych u psa. Co charakterystyczne rak płaskonabłonkowy najczęściej rozwija się w miejscach słabo owłosionych a więc bardziej narażonych na nasłonecznienie.

Rak płaskonabłonkowy skóry u psa Najczęściej przybiera formę pojedynczej, wrzodziejącej zmiany, ale wraz z rozwojem choroby pojawia się owrzodzenie i krwawienie. Kluczowe jest szybkie usunięcie guza, a w przypadku, kiedy nie jest to możliwe, stosuje się krioterapię lub miejscową chemioterapię.

Podrażnienie skóry może być objawem alergii na jeden lub kilka składników podawanego psu pokarmu. Do produktów, które mogą wywołać reakcje alergiczne u psa należą przede wszystkim przeróżne gatunki mięs (w tym wołowina, wieprzowina, drób, jagnięcina), zboża, produkty mleczne oraz jaja.

Najczęstsze objawy raka prącia: stwardnienie na prąciu. rumień. guzek. rozrost egzofityczny. Zmianom na prąciu może towarzyszyć krwawienie lub wydzielina. Chorzy zgłaszają się do lekarza, gdy występują objawy miejscowe. Najczęstsze miejscowe objawy raka prącia to: uczucie pieczenie w cewce moczowej, trudności w oddawaniu moczu mwda.